Cicero, Epistulae, Ad familiares, Liber 01, Epistula 4

monumenta.ch > Cicero > Epistula 17 > Epistula 8 > Epistula 8 > Epistula 1 > Epistula 37 > Epistula 20 > Epistula 2 > Epistula 36 > Epistula 53 > Epistula 13 > Epistula 24 > Epistula 9 > Epistula 18 > Epistula 26 > Epistula 64 > Epistula 14 > 2 > Epistula 31 > Epistula 1 > Epistula 34 > Epistula 2 > Epistula 77 > Epistula 28 > 7 > Epistula 7 > Epistula 5 > Epistula 8 > Epistula 2 > Epistula 2 > Epistula 61 > Epistula 4 > Epistula 46 > Epistula 8 > Epistula 12 > Epistula 68 > Epistula 3 > Epistula 21 > Epistula 7 > Epistula 30 > Epistula 65 > 9 > Epistula 63 > Epistula 19 > Epistula 8 > Epistula 9 > Epistula 57 > Epistula 7 > Epistula 7 > Epistula 50 > Epistula 58 > Epistula 5 > Epistula 9 > Epistula 4 > Epistula 1 > Epistula 3 > Epistula 2 > Epistula 35 > Epistula 22 > Epistula 1 > Epistula 2 > Epistula 21 > Epistula 10 > Epistula 79 > Epistula 55 > Epistula 11 > Epistula 4
Cicero, Epistulae, Ad familiares, Liber 1, Epistula 3 <<< >>> Epistula 5a

Cicero, Ad familiares, 1, Epistula 4

0 Scr. Romae circiter xv Kal. Febr. a. 698 (56). M. CICERO S. D. P. LENTULO PROCOS.1 A. d. xvi K. Febr. cum in senatu pulcherrime staremus, quod iam illam sententiam Bibuli de tribus legatis pridie eius diei fregeramus, unumque certamen esset relictum sententia Volcaci, res ab adversariis nostris extracta est variis calumniis; causam enim frequenti senatu non magna varietate magnaque invidia eorum, qui a te causam regiam alio traferebant, obtinebamus. eo die acerbum habuimus Curionem, Bibulum multo iustiorem, paene etiam amicum; Caninius et Cato negarunt se legem ullam ante comitia esse laturos. senatus haberi ante K. Februarias per legem Pupiam, id quod scis, non potest neque mense Febr. toto nisi perfectis aut reiectis legationibus. 2 haec tamen opinio. est populi Romani, a tuis invidis atque obtrectatoribus nomen inductum fictae religionis, non tam ut te impediret, quam ut ne quis propter exercitus cupiditatem Alexandriam vellet ire. dignitatis autem tuae nemo est qui existimet habitam esse rationem ab senatu; nemo est enim, qui nesciat, quo minus discessio fieret, per adversarios tuos esse factum; qui nunc populi nomine, re autem vera sceleratissimo tribunorum latrocinio si quae conabuntur agere, satis mi provisum est, ut ne quid salvis auspiciis aut legibus aut etiam sine vi agere possent. 3 ego neque de meo studio neque de non nullorum iniuria scribendum mihi esse arbitror; quid enim aut me ostentem, qui, si vitam pro tua dignitate profundam, nullam partem videar meritorum tuorum adsecutus, aut de aliorum iniuriis querar, quod sine summo dolore facere non possum? ego tibi a vi, hac praesertim imbecillitate magistratuum, praestare nihil possum; vi excepta possum confirmare te et senatus et populi Romani summo studio amplitudinem tuam retenturum.