monumenta.ch > Cicero > Epistula 16 > Epistula 11 > Epistula 10 > Epistula 25 > Epistula 16 > Epistula 11 > Epistula 39 > Epistula 11 > Epistula 15 > Epistula 18a > Epistula 15 > Epistula 17 > Epistula 16a > Epistula 12 > Epistula 37a > Epistula 17 > Epistula 12a > Epistula 19 > Epistula 13 > Epistula 18 > Epistula 14 > Epistula 18 > Epistula 13 > Epistula 14 > Epistula 22 > Epistula 29 > Epistula 23 > Epistula 23 > Epistula 13a > Epistula 12 > Epistula 11 > Epistula 10 > Epistula 13b > Epistula 9 > Epistula 15 > Epistula 1 > Epistula 38a > Epistula 12 > Epistula 19 > Epistula 33 > Epistula 19 > Epistula 10 > Epistula 15 > Epistula 23 > Epistula 8 > Epistula 10 > Epistula 11 > Epistula 11 > Epistula 15 > Epistula 17a > Epistula 16a > Epistula 25 > Epistula 25 > Epistula 2 > Epistula 7 > Epistula 29 > Epistula 29 > Epistula 25 > Epistula 13a > Epistula 5 > Epistula 4 > Epistula 3 > Epistula 21 > Epistula 16e > Epistula 16d > Epistula 13a > Epistula 9c > Epistula 13a > Epistula 16 > Epistula 11a > Epistula 17 > Epistula 20 > Epistula 18 > Epistula 13 > Epistula 14 > Epistula 12 > Epistula 16b > Epistula 19 > Epistula 10 > Epistula 11 > Epistula 15 > Epistula 16f > Epistula 16c
Cicero, Epistulae, Ad Atticum, Liber 16, Epistula 16b <<< >>> Epistula 16d
Cicero, Ad Atticum, 16, Epistula 16c
0 Scr. eodem tempore quo ep. 16b. CICERO CAPITONI SUO SAL.1 numquam putavi fore ut supplex ad te venirem; sed hercule facile patior datum tempus in quo amorem experirer tuum. Atticum quanti faciam scis. amabo te, da mihi et hoc, obliviscere mea causa illum aliquando suo familiari, adversario tuo voluisse consultum, cum illius existimatio ageretur. hoc primum ignoscere est humanitatis tuae; suos enim quisque debet tueri; deinde si me amas (omitte Atticum), Ciceroni tuo quem quanti facias prae te soles ferre totum hoc da ut quod semper existimavi nunc plane intellegam, me a te multum amari. 2 Buthrotios cum Caesar decreto suo quod ego obsignavi cum multis amplissimis viris liberavisset ostendissetque nobis se, cum agrarii mare transissent, litteras missurum quem in agrum deducerentur, accidit ut subito ille interiret. deinde quem ad modum tu scis (interfuisti enim), cum consules oporteret ex senatus consulto de actis Caesaris cognoscere, res ab iis in Kal. Iun. dilata est. accessit ad senatus consultum lex quae lata est a. d. IIII non. [Iun.], quae lex earum rerum quas Caesar statuisset, decrevisset, egisset, consulibus cognitionem dedit. causa Buthrotiorum delata est ad consules. decretum Caesaris recitatum est et multi praeterea libelli Caesaris prolati. consules de consili sententia decreverunt secundum Buthrotios . . . Plancum dederunt. 3 nunc, mi Capito, (scio enim quantum semper apud eos quibuscum sis posse soleas, eo plus apud hominem facillimum atque humanissimum Plancum), enitere, elabora vel potius eblandire, effice ut Plancus quem spero optimum esse sit etiam melior opera tua. omnino res huius modi mihi videtur esse ut sine cuiusquam gratia Plancus ipse pro ingenio et prudentia sua non sit dubitaturus quin decretum consulum quorum et lege et senatus consulto cognitio et iudicium fuit conservet, praesertim cum hoc genere cognitionum labefactato acta Caesaris in dubium ventura videantur, quae non modo quorum interest sed etiam ii qui illa non probant oti causa confirmari velint. 4 quod cum ita sit, tamen interest nostra Plancum hoc animo libenti prolixoque facere; quod certe faciet, si tu nervulos tuos mihi saepe cognitos suavitatemque qua nemo tibi par est adhibueris. quod ut facias te vehementer rogo.
Cicero HOME