Cicero, Epistulae, Ad Atticum, Liber 10, Epistula 17

monumenta.ch > Cicero > Epistula 4 > Epistula 3 > Epistula 3 > Epistula 41 > Epistula 9a > Epistula 21 > Epistula 16 > Epistula 21 > Epistula 12 > Epistula 17 > Epistula 8 > Epistula 8 > Epistula 7 > Epistula 27 > Epistula 17 > Epistula 45 > Epistula 20 > Epistula 21a > Epistula 52 > Epistula 24 > Epistula 13 > Epistula 18 > Epistula 5 > Epistula 37 > Epistula 44 > Epistula 26 > Epistula 14 > Epistula 23 > Epistula 19 > Epistula 4 > Epistula 20 > Epistula 53 > Epistula 3 > Epistula 36 > Epistula 24 > Epistula 2 > Epistula 13 > Epistula 28 > Epistula 18 > Epistula 2 > Epistula 14 > Epistula 5 > Epistula 26 > Epistula 31 > Epistula 51 > Epistula 4 > Epistula 34 > Epistula 12 > Epistula 32 > Epistula 3 > Epistula 28 > Epistula 13 > Epistula 10 > Epistula 21 > Epistula 15 > Epistula 14 > Epistula 12 > Epistula 7 > Epistula 7 > Epistula 19 > Epistula 22 > Epistula 46 > Epistula 8b > Epistula 16 > Epistula 30 > Epistula 19 > Epistula 50 > Epistula 12 > Epistula 11 > Epistula 2a > Epistula 22 > Epistula 10 > Epistula 5 > Epistula 17
Cicero, Epistulae, Ad Atticum, Liber 10, Epistula 16 <<< >>> Epistula 18

Cicero, Ad Atticum, 10, Epistula 17

0 Scr. in Cumano xvii K Iun. a. 705(49). CICERO ATTICO SAL.1 pr. Idus Hortensius ad me venit scripta epistula. vellem cetera eius, quam in me incredibilem ἐκτένειαν ! qua quidem cogito uti. deinde serapion cum epistula tua. quam prius quam aperuissem, dixi ei te ad me de eo scripsisse antea, ut feceras. deinde epistulascripta cumulatissime cetera. et hercule hominem probo; nam et doctum et probum existimo; quin etiam navi eius me et ipso convectore usurum puto. 2 crebro refricat lippitudo non illa quidem perodiosa sed tamen quae impediat scriptionem meam. valetudinem tuam iam confirmatam esse et a vetere morbo et a novis temptationibus gaudeo. 3 Ocellam vellem haberemus; videntur enim esse haec paulo faciliora futura. nunc quidem aequinoctium nos moratur quod valde perturbatum erat. id si cras erit, utinam idem maneat Hortensius! si quidem, ut adhuc erat, liberalius esse nihil potest. 4 de diplomate admiraris quasi nescio cuius te flagiti insimularim. negas enim te reperire qui mihi id in mentem venerit. ego autem, quia scripseras te proficisci cogitare (etenim audieram nemini aliter licere), eo te habere censebam et quia pueris diploma sumpseras. habes causam opinionis meae. et tamen velim scire quid cogites in primisque si quid etiam nunc novi est. xvii K. Iun.