Cassiodorus, 7, CAPUT XXV.Epistula Liberii Romanae urbis episcopi, et Siciliensis concilii ad Macedonianos episcopos post poenitentiam.
| 1 | Dilectissimis fratribus et consacerdotibus Eustathio, Cyrillo, Hypericio, Heroni, Elpidio, Maximo, Eusebio, Eucarpio, Ortasio, Neoni, Eumathio, Faustino, Proclo, Passinico, Arsenio, Severo, Didymioni, Britanio, Callicrati, Damabio, Edessio, Eustochio, Ambrosio, Gelonio, Pardalio, Macedonio, Paulo, Marcello, Heraclio, Alexandro, Adolio, Martiano, Sthenelo, Ioanni, Maceri, Charisio, Sylvano, Photino, Antonio, Autho, Celso, Euphranori, Milesio, Patricio, Severiano, Eusebio, Eumolpio, Athanasio, Diophanto, Minodoro, Diocli, Chrysampelo, Eugenio, Eustathio, Callicrati, Arsenio, Eugenio, Martyrio, Hieratio, Leontio, Philagrio, Lucio, et universis Orientalibus orthodoxis, Liberius episcopus et occidentales episcopi, in Domino salutem. |
| 2 | Optabile nobis pacis atque concordiae gaudium vestrae litterae detulerunt, fidei lumine resplendentes, fratres charissimi, oblatae nobis per charissimos fratres et coepiscopos Eustathium, Sylvanum, atque Theophilum, et maxime quia vestram sententiam vestrosque sensus concordare et consonare cum mea humilitate, et Italis atque Occidentalibus universis affirmaverunt atque demonstraveruut. |
| 3 | Et hanc esse cognoscimus catholicam et apostolicam fidem, quae usque ad Nicaenum concilium integra immobilisque servata est; et hanc ipsi retinere professi sunt, gaudioque repleti, et omne vestigium ac nebulas ineptae suspicionis abiicientes, non solum sermone eam, sed etiam scriptura currente professi sunt. Cuius exemplar his litteris subdere necessarium iudicavimus; ne ullam occasionem haereticis ad exercendas insidias denuo relinquamus: quibus iterum flammas propriae malitiae commoventes, incendia discordiarum consuete resuscitent. |
| 4 | Haec insuper sunt professi charissimi fratres nostri Eustathius, Sylvanus, atque Theophilus vestram charitatem semper hanc fidem habuisse, et hanc usque ad terminum custodire, id est in Nicaena urbe a trecentis decem et octo episcopis orthodoxis approbatam, quae perfectam continet veritatem et os totius haereticae multitudinis [Ms. Lyr., pravitatis] obstruit atque dissolvit. Non enim spontaneo motu, sed nutu divino tantorum episcoporum numerus aggregatus est contra vesaniam Arii, quanto numero beatus Abraham tanta millia fide destruxit. |
| 5 | Quae fides, dum in substantia et nomine consubstantialitatis continetur, velut quoddam munitissimum et inexpugnabile castrum, omnia iacula et molitiones Arianae incredulitatis decenter evitat. Cum igitur omnes Occidentales episcopi Arimino congregati, quando eos Arianorum collegit vesania, quadam suasione, aut, ut verius dicam, mundana potentia, hoc, quod cautius erat in fide positum, auferre aut oblique denegare conati sunt. Tamen nihil eorum calliditas profuit: nam pene omnes convenientes Arimino tunc terrore permoti atque decepti, nunc resipiscentes atque anathematizantes eos qui ibi convenerunt, aut subscribentes catholicae fidei quae in Nicaena urbe sancita est, nobisque communicantes, ferventius contra Arii dogma eiusque discipulos inflammantur. |
| 6 | Cuius rei indicium etiam ipsi legati vestrae civitatis agnoscentes, vosipsos in sua subscriptione iunxerunt, anathematizantes Arium et quae ab eius sequacibus Arimino gesta noscuntur contra fidem in Nicaena urbe sancitam. In quibus etiam vos capti, periurio subscripsistis. Unde consequens nobis visum est scribere charitati vestrae et adiuvare iusta poscentes; maxime quia per professionem vestrorum legatorum resipiscentes [ms. Santheod., venientes] Orientales cum orthodoxis Occidentalibus concordare cognovimus; et significamus, ut noveritis blasphemos Ariminenses, qui tunc videbantur per subreptionem maculati, nunc anathematizatos, et universos ad Nicaenam respirasse fidem. |
| 7 | Quod oportet per vos omnibus indicari quatenus possint qui violenter laesi sunt, aliquando ab haereticis tenebris ad divinum lumen catholicae libertatis accedere. Qui post hanc synodum, nisi voluerint respuere venenum perfidiae et blasphemias Arii universas abiicere easque anathematizare, cognoscant se cum Ario eiusque discipulis, caeterisque serpentibus, sive Sabellianis, vel Patripassianis, aut cuiuslibet alterius haeresis socios esse, et communione privatos ab ecclesiastica synodo, quae ad se filios adulterii non admittit. |
| 8 | Deus vos incolumes custodiat, fratres charissimi. Has litteras Eustathius caeterique percipientes, ad Siciliam rursus devenerunt, ibique facientes synodum Siculorum episcoporum, coram ipsis consubstantialitatis fidem professi sunt. Cumque Nicaenam fidem roborassent, consonas ab eis quoque percipientes epistulas, ad eos, a quibus fuerant destinati reversi sunt. |
| 9 | Qui Liberii praecepta suscipientes, legationes mittebant per civitates apud praesules, et consubstantialitatem fidei praedicabant: invitantes eos ut in Tarsum Ciliciae pariter convenirent; quatenus Nicaenam roborantes fidem, de caetero solverent omnem contentionem. Quae fieri potuerunt, nisi Eudoxius Arianae religionis praesul, tunc apud imperatorem eminens valde, prohibuisset. |
| 10 | Qui amplius propter indictum iter ad Tarsum accensus, mala in eis potiora commisit. Quia vero Macedoniani per legatos, quos miserant, communicantes Liberio, Nicaenam confirmaverunt fidem, ipse Sabinus in collectione synodalium est professus. [SOCRATES, lib. IV, cap. 11. Edit. Christ. Vales. cap. 12, p. 222.] |