Cassiodorus, 3, CAPUT XII.Quomodo et ubi imperator Constantinus imperatores tres filios reliquerit, et percepto baptismate sit defunctus.
| 1 | Cumque religiosissimus imperator potius Christianitate gauderet, et veri [ed., vere] Dei testimonio fidem Nicaenam roborari cognosceret, in his quae fuerant de Ario gesta laetabatur. Qui cum tres habuisset filios, eos Caesares nuncupavit, et singulos eorum per decenos annos imperii sui principes esse constituit. Id est, primum quidem filium sui nominis Constantinum Hesperiarum partium in decennali suo fecit habere principatum; secundum vero avi nomine Constantium in vicennalibus suis Caesarem in Oriente constituit; iuniorem vero Constantem in suis tricennalibus ordinavit. |
| 2 | Anno vero post haec transacto, ingressus sexagesimum quintum aetatis annum, aegritudine captus, ex urbe Constantinopolitana, quasi ad calidas aquas egressus est. [SOCRATES, lib. I, cap. 25. Edit. Christ. Vales. cap. 38, p. 74.] |
| 3 | Qui cum Nicomediae degeret, languore gravatus, nec ignorans vitae huius incertum, gratiam sacri baptismatis est adeptus. Distulerat enim usque ad illud tempus [An. Dom. 339], in Iordane fluvio hoc promereri desiderans. Porro autem tres filios imperii reliquit haeredes, et Athanasium magnum reverti praecepit in Alexandriam, licet Eusebius praesens esset, et niteretur contraria suadere. |
| 4 | Nicomediae in suburbano sacri baptismatis donis initiatus est. [SOZOMEN., lib. II, cap. cap. 32. Edit. Christ. Vales. cap. 34, p. 945.] |
| 5 | Ita facto testamento, tribus filiis haeredibus constitutis, est defunctus. Corpus autem imperatoris in aureo loculo collocatum, ad Constantinopolim est devectum, et in palatii celso loco repositum. Quod in multis honoribus atque veneratione quasi viveret habebatur, donec aliquis filiorum eius assisteret. Postea vero ab Oriente Constantio veniente, cum imperialibus exsequiis funus eius sepultum est in Apostolorum ecclesia; quam propterea fecerat, ne imperatores et sacerdotes reliquiis privarentur apostolorum. Vixit autem Constantinus imperator annis sexaginta et quinque, regnavit autem triginta et uno. |
| 6 | Defunctus est, consulatu Feliciani et Taciani [id est, anno Dom. 336, Chron. Cassiod. 338], vicesima secunda die mensis Maii, qui erat annus secundus ducentesimae octavae Olympiadis. [SOCRATES, lib. I, cap. 26. Edit. Christoph.] |