| 1 | Partes orationis rhetoricae sunt sex: Exordium, Narratio, Partitio, Confirmatio, Reprehensio, Conclusio, sive Peroratio. |
| 2 | Exordium est oratio animum auditoris idonee comparans ad reliquam dictionem. |
| 3 | Narratio est rerum gestarum, aut ut gestarum expositio. |
| 4 | Partitio est, quae si recte habita fuerit, illustrem et perspicuam totam efficit orationem. |
| 5 | Confirmatio est per quam argumentando nostrae causae fidem, et auctoritatem, et firmamentum adiungit oratio. |
| 6 | Reprehensio est per quam argumentando adversariorum confirmatio diluitur aut elevatur. |
| 7 | Conclusio est exitus et determinatio totius orationis, ubi interdum et epilogorum allegatio flebilis adhibetur. |
| 8 | Haec licet Cicero, Latinae eloquentiae lumen eximium, per varia volumina copiose nimis et diligenter effuderit, et in Arte rhetorica duobus libris videatur amplexus, quorum commenta a Mario Victorino composita, in bibliotheca mea vobis reliquisse cognoscor. |
| 9 | Quintilianus etiam doctor egregius, qui post fluvios Tullianos singulariter valuit implere quae docuit, virum bonum dicendi peritum a prima aetate suscipiens, per cunctas artes ac disciplinas nobilium litterarum erudiendum esse monstravit. |
| 10 | Libros autem duos Ciceronis de Arte rhetorica, et Quintiliani duodecim Institutionum iudicavimus esse iungendos, ut nec codicis excresceret magnitudo, et utrique dum necessarii fuerint, parati semper occurrant. |
| 11 | Fortunatianum vero doctorem novellum, qui tribus voluminibus de hac re subtiliter minuteque tractavit, in pugillari codice apte forsitan congruenterque redegimus, ut et fastidium lectori tollat, et quae sunt necessaria competenter insinuet. |
| 12 | Hunc legat qui brevitatis amator est, nam cum opus suum in multos libros non tetenderit, plurima tamen acutissima ratiocinatione disseruit. |
| 13 | Quos codices cum praefatione sua in uno corpore reperietis esse collectos. |