Cassianus, Collationes, 3, 22, 15

monumenta.ch > Cassianus > 15
Cassianus, Collationes, 3, 22, XIV. Quomodo intelligendum sit illud Apostoli: Non enim quod volo bonum facio. <<< >>> XVI. Dilatio propositae quaestionis.

Cassianus, Collationes, 3, 22, CAPUT XV. Obiicit Germanus, ex peccatorum persona Apostolum haec dixisse.

1	Germanus: Multi hoc apostolicum ita intelligi debere definiunt, ut hoc eum non ex sua, sed ex peccatorum persona dixisse confirment, eorum scilicet qui volentes semetipsos a corporalibus illecebris ac voluptatibus abstinere, obstricti vitiis pristinis, et oblectatione carnalium passionum captivati, semetipsos cohibere non possunt, dum [Inolita seu inveterata vitiorum consuetudo quam difficile curetur, praeter alia Scripturae testimonia, docet evidenter illa Ieremiae sententia, qua inveteratam Iudaeorum perstringit malitiam: Si mutare potest Aethiops pellem suam, aut pardus varietates suas; et vos poteritis benefacere, cum didiceritis malum (Ierem. XIII). Non natura, inquit ibidem Hieronymus, sed nimia consuetudine et amore peccandi firmatum, sic ut in naturam conversum videatur. Et in Epistola ad Laetam de institutione filiae: Difficulter, inquit, eraditur, quod rudes animi perbiberunt. Recens testa diu et saporem retinet et odorem quo primum imbuta est. Basilius in Regulis fusius disput. (cap. 6). Consuetudo vetustate firmata naturae vim solet nancisci. Chrysostomus in II ad Corinth. cap. 4: Magna est consuetudinis tyrannis; adeoque magna, ut perinde cogat ac natura. Denique hanc difficultatem in seipso expertus D. Augustinus eamdem prolixe declaravit in narratione suae conversionis. Sic enim inter alia lib. VII (Cap. 5) Confessionum: Ligatus eram non ferro alieno, sed mea ferrea voluntate. Velle meum tenebat inimicus; et inde mihi catenam fecerat, et constrinxerat me: quippe ex voluntate perversa facta est libido; et dum servitur libidini, facta est consuetudo; et dum consuetudini non resistitur, facta est necessitas. Beda in cap. 15 Lucae haec de Zachaeo: Intrantem Iericho Salvatorem videre quaerebat; sed prae turba non poterat; quia gratiae quam mundo Salvator attulit participare cupiebat; sed inolita vitiorum consuetudo, ne ad votum perveniret, obstabat. Eadem quippe turba noxiae consuetudinis, quae caecum clamantem, ne lumen peteret, increpabat, etiam suspicientem publicanum, ne Iesum videat, tardat.] inolita consuetudine vitiorum, velut immiti quadam tyrannidis dominatione, depressi, ad libertatem pudicitiae respirare non possunt.
2	Quomodo enim beato Apostolo, quem ad summum perfectionis totius culmen, certum est pervenisse, illud poterit convenire quod dicit: Non enim quod volo bonum, facio, sed quod odi malum, hoc ago. Illud etiam quod subiungit: Si autem quod nolo, hoc ago, iam non ego operor illud, sed quod habitat in me peccatum? Nec non etiam hoc: Condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem; video autem aliam legem in membris meis, repugnantem legi mentis meae, et captivum me ducentem in legem peccati, quae est in membris meis [Rom. VII]. In quo igitur haec personae apostolicae possunt coaptari?
3	Quid enim est boni quod ille non potuerit implere? Et econtrario, quid illud est mali quod nolens et odiens, tamen cogente natura, invitus admiserit? Ad quam vero peccati legem electionis vas, in quo Christus Dominus loquebatur, potuit captivus adduci? Qui cum omnem inobedientiam, et omnem extollentem se adversus Deum altitudinem captivasset [II Cor. X], de semetipso cum fiducia proclamabat: Bonum agonem certavi, cursum consummavi, fidem servavi; de caetero reposita est mihi corona iustitiae, quam reddet mihi Dominus in illa die iustus iudex [II Tim. 4].