Cassianus, Collationes, 3, 22, 10

monumenta.ch > Cassianus > 14 > 10
Cassianus, Collationes, 3, 22, IX. Responsio quod multi sancti esse possint, nemo tamen absque peccato nisi Christus. <<< >>> XI. Quod in similitudine carnis peccati solus venerit Christus.

Cassianus, Collationes, 3, 22, CAPUT X. Quod solus Filius Dei absque ullo peccati vulnere vicerit tentatorem.

1	[De Christi tentationibus eodem modo et iisdem fere verbis disseruit abbas Serapion collat. 5 cap. 6, quare supervacaneum fuerit plura de his annotare.] Tentatus est enim secundum similitudinem nostram [Heb. IV] gastrimargiae primum vitio, ut ei callidus ille serpens, eo ordine quo Adam ante seduxerat [Genes. III], esurienti escae desiderio conaretur illudere: Si Filius, inquiens, Dei es, dic ut lapides isti panes fiant [Matth. IV]. Sed nullum recipiens ex hac tentatione peccatum, cum ei facultas indubitata suppeteret, respuit cibum quem ei deceptionis artifex ingerebat, dicens: Non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo quod procedit de ore Dei [Deut. VIII]. Tentatus est etiam cenodoxia secundum similitudinem nostram, cum ei dictum est: Si Filius Dei es, mitte te deorsum [Matth. IV]. Sed subdola diaboli suggestione captus non est, et vanissimum seductorem etiam Scripturarum obiectione confutans, Non tentabis, inquit, Dominum Deum tuum [Deut. VI]. Tentatus est etiam tumore superbiae secundum similitudinem nostram, cum ei a diabolo promitterentur omnia regna mundi et gloria eorum, sed irrisa atque obiurgata est nequitia tentatoris.
2	Respondit enim ei: Vade retro, Satanas [Matth. IV]; scriptum est enim: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli servies [Deut. VI]. His autem testimoniis edocemur ut fraudulentis [Quemadmodum Salvator noster omnes diaboli tentationes Scripturarum seu verbi divini praesidio disiecit ac dispulit, ita Apostolus Ephesiis consuluit ut eodem contra tentationes daemonis uterentur: Et galeam, inquiens, salutis assumite, et gladium spiritus, quod est verbum Dei. Resistere tentationibus, inquit B. Gregorius (XIX Moral. c. ult.), omnino non sufficit, qui hunc verbi Dei tenere gladium male vivendo postponit. Et S. Hieronymus ad Eustochium (Epist. 22): Statim, ait, ut libido titillaverit sensum, aut blandum voluptatis incendium dulci nos calore perfuderit, erumpamus in vocem: Dominus auxiliator meus, non timebo quid faciat mihi caro (Psal. CXVII). Sic S. Antonius, teste Athanasio, daemonum tentationibus opponebat quasi telum illum versiculum Psalmographi: Dominus mihi adiutor, non timebo quid faciat mihi homo. Dominus mihi adiutor et ego despiciam inimicos meos (Psal. LXVII). Et illum: Exsurgat Deus, et dissipentur inimici eius, et fugiant qui oderunt eum a facie eius. Denique abbas Isaac collat, 10 (Cap. 10), docet versiculum illum psalmi LXIX: Deus, in adiutorium meum intende; Domine, ad adiuvandum me festina, esse potentissimum ad expugnandas omnes tentationes remedium. Habet siquidem, inquit, adversus universa discrimina invocationem Dei; habet humilitatem piae confessionis; habet sollicitudinis ac timoris perpetui vigilantiam; habet considerationem fragilitatis suae, exauditionis fiduciam; confidentiam praesentis semperque astantis praesidii. Hic versiculus omnibus infestatione daemonum laborantibus inexpugnabilis murus est et impenetrabilis lorica, ac munitissimus clypeus. Haec ille.] suggestionibus inimici nos quoque similiter auctoritate Scripturarum debeamus obsistere. Rursum tentatus est superbia secundum similitudinem nostram, ut idem insidiarum artifex regnum, quod ab ipso oblatum ante respuerat, per homines ei moliretur ingerere; sed absque peccato insidias tentantis irrisit.
3	Cum enim cognovisset Iesus quod venturi essent ut raperent eum et facerent eum regem, fugit iterum in montem ipse solus [Ioan. VI]. Tentatus est secundum similitudinem nostram, cum verberatus flagris, cum palmis caesus, cum sputorum horrore respersus est, cum ad extremum pertulit crucis exquisita supplicia [Matth. XXVI]; sed nullis umquam non dicam contumeliis, verum ne suppliciis quidem ad tumorem vel levissimae indignationis impulsus est, quia in patibulo constitutus misericorditer proclamavit: Pater, ignosce eis, non enim sciunt quid faciunt [Luc. XXIII].