1 | Refectione transacta, quae doctrinae cibum desiderantibus nobis onerosa magis visa est quam iucunda, cum illico nos promissi sermonis debitum senex exspectare sensisset: Grata est, inquit, mihi non solum attonita ad discendum vestrae mentis intentio, sed etiam disciplina propositae quaestionis. Rationabilis enim revera interrogationis a vobis ordo servatus est. |
2 | Necesse est enim ut tam excelsae plenitudinem charitatis immensa illa perfectae atque perpetuae castimoniae praemia consequantur, parque sit gaudium in tanta parilitate palmarum. Tanta enim sibi societate foederantur, ut una absque altera nequeat possideri. Hoc igitur propositio vestra complexa est, ut utrum ignis ille concupiscentiae, cuius haec caro velut insitum sentit ardorem, ad plenum possit exstingui, disputatione simili panderemus. |
3 | De quo primum quid beatus Apostolus senserit diligentius inquiramus: Mortificate, inquit, membra vestra quae sunt super terram [Coloss. III]. Prius ergo quam caetera perscrutemur, quae ista sint membra quae mortificari praeceperit, indagemus. Neque enim beatus Apostolus ad abscissionem manuum aut pedum, aut genitalium immiti nos praeceptione compellit, sed corpus peccati, quod utique constat ex membris, quantocius destrui zelo perfectae desiderat sanctitatis, de quo corpore alibi, ut destruatur, inquit, corpus peccati [Rom. VI]. Et quae sit eius destructio, consequenter exponit, ut iam, inquit, non serviamus peccato [Rom. VII]. A quo etiam se liberari cum eiulatu postulat, dicens: Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius? |