Deprecor itaque primo omnium fieri obsecrationes [I Tim. II]. [D. Augustinus loco supra citato (Epist. 59), pro obsecratione legit deprecationem, quam et a precibus sive precationibus ita distinguit: Precationem, inquit, et deprecationem multi idem putant, et hoc quotidiano usu omnino praevaluit. Qui autem distinctius Latine locuti sunt, precationibus utebantur in optandis bonis, deprecationibus vero in devitandis malis; precari enim dicebant esse precando bona optare; imprecari mala, quod vulgo iam dicitur maledicere; deprecari autem precando depellere.] Obsecratio est imploratio seu petitio pro peccatis, qua vel pro praesentibus vel praeteritis admissis suis unusquisque compunctus veniam deprecatur.