Cassianus, Collationes, 1, 7, CAPUT II. Praeclarum miraculum de puritate corporis adepta, et interrogatio praedicti senis super statu cogitationum nostrarum.
1 | Hic igitur pro interna cordis atque animae castitate nocturnis diurnisque precibus, ieiuniis quoque ac vigiliis infatigabiliter insistens, cum vidisset orationum suarum obtinuisse se vota, cunctosque aestus in corde suo concupiscentiae carnalis exstinctos, velut suavissimo gustu puritatis accensus, in maiorem sitim zelo castitatis exarsit, et intentioribus coepit ieiuniis atque obsecrationibus incubare, ut mortificatio passionis huius quae interiori homini suo dono Dei fuerat attributa, ad exterioris hominis etiam puritatem eatenus perveniret, ut ne ipse quidem vel illo simplici ac naturali motu qui etiam in parvulis atque lactantibus excitatur, ulterius pulsaretur, indepti scilicet muneris experimento, quod se noverat non laborum merito, sed Dei gratia consecutum, ardentius animatus ad hoc quoque similiter obtinendum; credens multo facilius hos stimulos carnis radicitus Deum posse convellere, quos etiam humanae artis industria nonnumquam solet quibusdam poculis vel medicamentis, seu ferri sectione detrahere, quandoquidem illam spiritus puritatem quae sublimior est, quamque impossibile est humano labore vel studio comprehendi, suo munere contulisset. |
2 | Cumque petitioni coeptae supplicatione iugi ac lacrymis indefessus insisteret, adveniens ad eum angelus in visione nocturna eiusque velut aperiens uterum, quamdam ignitam carnis strumam de eius visceribus avellens ac proiiciens, suisque omnia, ut fuerant, locis intestina restituens: Ecce, inquit, incentiva carnis tuae abscissa sunt, et obtinuisse te noveris hodierna die, perpetuam corporis puritatem, quam fideliter poposcisti. |
3 | Haec de gratia Dei, quae memorato viro peculiariter attributa est, breviter dixisse sufficiat. Caeterum de illis virtutibus, quas cum reliquis summis viris communiter possidebat, aliquid commemorari superfluum puto, ne specialis super nomine huius ista narratio aliis demere videatur id quod de isto singulariter praedicatum fuerit. |
4 | Hunc igitur summo desiderio collationis eius atque institutionis accensi, diebus Quadragesimae videre curavimus. Qui cum a nobis de qualitate cogitationum nostrarum et interioris hominis statu tranquillissima compellatione quaesisset, vel quid nobis ad eius puritatem tanti temporis eremi habitatio contulisset, his eum querimoniis adorsi sumus. |