| 1 | Summae sanctitatis et continentiae virum nominisque sui speculum [Haec eadem de Sereno abbate et iisdem verbis referuntur in Vitis Patrum lib. IV c. 50, unde etiam accepit Petr. Equilinus, et retulit in Catalogo (Lib. III, c. 148). Meminit et Photius tam huius abbatis Sereni (In Cassiani elogio; vide initio operis), quem abbati Moysi vitae genere et doctrina parem facit, quam huius collationis cum eo habitae, cuius summaria capita perstringit, eamque tertio loco post duas collationes illius Moysis recenset. Unde colligitur Graece scilicet fuisse translatas, ut alias monuimus.] abbatem Serenum, quem singulari sumus veneratione prae caeteris admirati, studiosorum mentibus insinuare cupientes, alias arbitramur desiderium nostrum nos explere non posse, quam si collationes eius nostris libellis tentaverimus inserere. |
| 2 | Cui supra omnes virtutes quae non solum in eius actu vel motibus, sed etiam in ipso vultu per Dei gratiam refulgebant, ita est peculiari beneficio donum castitatis infusum, ut etiam se ne ipsis quidem naturalibus incentivis inquietari vel in sopore sentiret. Ad quam tamen carnis praecipuam puritatem quemadmodum gratia Dei adminiculante pervenerit, quoniam supra conditionem naturae videtur esse humanae, necessarium reor primitus explicare. |