| 1 | Πάντ' ἐφορᾶν καὶ πάντ' ἐπακούειν puro clarum lumine Phoebum melliflui canit oris Homerus; qui tamen intima viscera terrae |
| 5 | non valet aut pelagi radiorum infirma perrumpere luce. haud sic magni conditor orbis: huic ex alto cuncta tuenti nulla terrae mole resistunt, |
| 10 | non nox atris nubibus obstat; quae sint, quae fuerint veniantque uno mentis cernit in ictu; quem quia respicit omnia solus verum possis dicere solem. |