| 1 | si quis Arcturi sidera nescit propinqua summo cardine labi, cur regat tardus plaustra Bootes mergatque seras aequore flammas, |
| 5 | cum nimis celeres explicet ortus, legem stupebit aetheris alti. palleant plenae cornua lunae infecta metis noctis opacae, quaeque fulgenti texerat ore, |
| 10 | confusa Phoebe detegat astra: commovet gentes publicus error lassantque crebris pulsibus aera. nemo miratur flamina Cori litus frementi tundere fluctu |
| 15 | nec nivis duram frigore molem fervente Phoebi solvier aestu. hic enim causas cernere promptum est, illic latentes pectora turbant. cuncta quae rara provehit aetas |
| 20 | stupetque subitis mobile vulgus; cedat inscitiae nubilus error, cessent profecto mira videri! |