monumenta.ch > Boethius > 7 1 > 11 2 > 9 2 > 10 1 > 12 2
Boethius, Consolatio Philosophiae, Liber 3, 12 P <<<    

Boethius, Consolatio Philosophiae, 3, Caput 12 M

1 felix, qui potuit boni
fontem visere lucidum,
felix, qui potuit gravis
terrae solvere vincula.
5 quondam funera coniugis
vates Threicius gemens
postquam flebilibus modis
silvas currere mobiles,
amnes stare coegerat
10 iunxitque intrepidum latus
saevis cerva leonibus
nec visum timuit lepus
iam cantu placidum canem,
cum flagrantior intima
15 fervor pectoris ureret
nec qui cuncta subegerant
mulcerent dominum modi,
immites superos querens
infernas adiit domos.
20 illic blanda sonantibus
chordis carmina temperans
quicquid praecipuis deae
matris fontibus hauserat,
quod luctus dabat impotens,
25 quod luctum geminans amor
deflet Taenara commovens
et dulci veniam prece
umbrarum dominos rogat.
stupet tergeminus novo
30 captus carmine ianitor;
quae sontes agitant metu
ultrices scelerum deae
iam maestae lacrimis madent;
non Ixionium caput
35 velox praecipitat rota
et longa site perditus
spernit flumina Tantalus;
vultur dum satur est modis
non traxit Tityi iecur.
40 tandem "vincimur" arbiter
umbrarum miserans ait.
"donamus comitem viro
emptam carmine coniugem;
sed lex dona coherceat,
45 ne dum Tartara liquerit
fas sit lumina flectere."
quis legem det amantibus?
maior lex amor est sibi.
heu, noctis prope terminos
50 Orpheus Eurydicen suam
vidit, perdidit, occidit.
vos haec fabula respicit
quicumque in superum diem
mentem ducere quaeritis;
55 nam qui Tartareum in specus
victus lumina flexerit,
quicquid praecipuum trahit
perdit dum videt inferos.
Boethius HOME

bau1722.839 bmo270.72 bnf6639.45 bnf8039.135 bnf16678.29 csg825.179 csg844.113 sbe149.118 sbe302.92 sbe322.115

© 2006 - 2025 Monumenta Informatik