| 1 | o qui perpetua mundum ratione gubernas, terrarum caelique sator, qui tempus ab aevo ire iubes stabilisque manens das cuncta moveri, quem non externae pepulerunt fingere causae |
| 5 | materiae fluitantis opus verum insita summi forma boni livore carens, tu cuncta superno ducis ab exemplo, pulchrum pulcherrimus ipse mundum mente gerens similique in imagine formans perfectasque iubens perfectum absolvere partes. |
| 10 | tu numeris elementa ligas, ut frigora flammis, arida conveniant liquidis, ne purior ignis evolet aut mersas deducant pondera terras. tu triplicis mediam naturae cuncta moventem conectens animam per consona membra resolvis; |
| 15 | quae cum secta duos motum glomeravit in orbes, in semet reditura meat mentemque profundam circuit et simili convertit imagine caelum. tu causis animas paribus vitasque minores provehis et levibus sublimes curribus aptans |
| 20 | in caelum terramque seris, quas lege benigna ad te conversas reduci facis igne reverti. da, pater, augustam menti conscendere sedem, da fontem lustrare boni, da luce reperta in te conspicuos animi defigere visus. |
| 25 | dissice terrenae nebulas et pondera molis atque tuo splendore mica; tu namque serenum, tu requies tranquilla piis, te cernere finis, principium, vector, dux, semita, terminus idem. |