| 1 | carmina qui quondam studio florente peregi, flebilis heu maestos cogor inire modos. ecce mihi lacerae dictant scribenda Camenae et veris elegi fletibus ora rigant. |
| 5 | has saltem nullus potuit pervincere terror, ne nostrum comites prosequerentur iter. gloria felicis olim viridisque iuventae, solantur maesti nunc mea fata senis. venit enim properata malis inopina senectus |
| 10 | et dolor aetatem iussit inesse suam. intempestivi funduntur vertice cani et tremit effeto corpore laxa cutis. mors hominum felix, quae se nec dulcibus annis inserit et maestis saepe vocata venit. |
| 15 | eheu, quam surda miseros avertitur aure et flentes oculos claudere saeva negat! dum levibus male fida bonis fortuna faveret paene caput tristis merserat hora meum; nunc quia fallacem mutavit nubila vultum |
| 20 | protrahit ingratas impia vita moras. quid me felicem totiens iactastis, amici? qui cecidit, stabili non erat ille gradu. |