Augustinus, Epistolae, 219, 2.
| 1 | Quam tamen eius emendationem nequaquam forte implere possemus, nisi vos ante, quae in eo mendosa fuerant, damnaretis. |
| 2 | Idem igitur et Dominus et medicus noster utens vasis ac ministris suis, qui dixit, Ego percutiam, et ego sanabo (Deut. XXXII, 39), per vos percussit tumentem, per nos sanavit dolentem. |
| 3 | Idem suae domus administrator atque provisor, per vos destruxit male constructa; per nos bene composita restauravit. |
| 4 | Idem diligens agricola possessionis suae sterilia per vos eradicavit, et noxia; utilia per nos et fecunda plantavit. |
| 5 | Non itaque nobis, sed eius misericordiae demus gloriam, in cuius manu sumus et nos et sermones nostri. |
| 6 | Et sicut in supradicto filio nostro ministerium vestrum humilitas nostra laudavit; sic etiam Sanctitas vestra nostro ministerio gratuletur. |
| 7 | Paterno igitur et fraterno corde suscipite a nobis misericordi severitate correctum. |
| 8 | Etsi enim aliud per nos, aliud per vos; utrumque tamen fraternae saluti necessarium una charitas fecit. |
| 9 | Unus ergo Deus fecit, quoniam Deus charitas est (I Ioan. IV, 8, 16). |