Augustinus, Epistolae, 158, 9.
| 1 | Ex quibus alia nascitur quaestio. |
| 2 | Non enim modo phantasiam ego curo, quam sibi cor ineruditum fingit: visitationes loquor. Quomodo apparuit Ioseph per somnium (Matth. I, 20), quomodo plerique visitati sunt. |
| 3 | Sic ergo et nostri quos praemisimus aliquando veniunt, ipsi apparent per somnium, et loquuntur. |
| 4 | Nam memini me ego ipse, et Profuturum, et Privatum, et Servilium, quos memini sanctos viros de monasterio praecessisse, locutos mihi, et ita factum fuisse ut dixerunt. |
| 5 | Aut si aliquis spiritus melior est, qui eorum figuram assumit, et mentem visitat, viderit ille cui omnia nuda a summa cervice sunt. |
| 6 | Si quid ergo de his omnibus tuae Sanctitati Dominus per rationem loqui dignabitur, rogo ut facere me digneris participem huius scientiae. |
| 7 | Praeterire autem et hoc nolui; forte enim pertinet ad inquisitionem meam. |