Augustinus, Epistolae, 98, 3.
| 1 | Verumtamen recte dicuntur parentes, vel quicumque maiores, filios seu quoslibet parvulos baptizatos daemoniorum sacrilegiis obligare conantes, spiritualiter homicidae. |
| 2 | Nam in illis quidem interfectionem non faciunt, sed quantum in ipsis est, interfectores fiunt. |
| 3 | Recte illis dicitur, quando ab hoc scelere prohibentur, Nolite occidere parvulos vestros: dicit enim et Apostolus, Spiritum nolite exstinguere (I Thess. V, 19); non quia ille exstingui potest, sed quantum in ipsis est, exstinctores eius merito dicuntur, qui sic agunt ut exstinctum velint. |
| 4 | Isto sensu recte intelligi potest quod scripsit beatissimus Cyprianus in epistola de Lapsis, cum eos qui tempore persecutionis idolis immolaverant arguens: Ac ne quid deesset, inquit, ad criminis cumulum, infantes quoque parentum manibus impositi vel attrectati, amiserunt parvuli quod in primo statim nativitatis exordio fuerant consecuti. |
| 5 | Amiserunt, dixit, quantum attinuit ad illorum scelus, a quibus amittere coacti sunt. |
| 6 | Amiserunt in eorum mente ac voluntate, qui in illos tantum facinus commiserunt. |
| 7 | Nam si in seipsis amisissent, remansissent utique divina sententia sine ulla defensione damnandi. |
| 8 | Quod si sanctus Cyprianus arbitraretur, non eorum defensionem continuo subiiceret, dicens: Nonne illi, cum iudicii dies venerit, dicent, Nos nihil fecimus, nec derelicto cibo et poculo Domini, ad profana contagia sponte properavimus; perdidit nos aliena perfidia, parentes sensimus parricidas: illi nobis Ecclesiam matrem, illi patrem Dominum negaverunt, ut dum parvi et improvidi, et tanti facinoris ignari per alios ad consortium criminis iungimur, aliena fraude caperemur? |
| 9 | Hanc defensionem non subnecteret, nisi iustissimam crederet et in Dei iudicio parvulis profuturam. |
| 10 | Si enim vere dicitur, Nos nihil lecimus; Anima quae peccaverit, ipsa morietur, nec illi peribunt sub Dei iusto iudicio, quos parentes suo scelere quantum ad seipsos attinet, perdiderunt. |