| 1 | Quare age, rumpe moras, et vincla tenacia secli: Nec metuas placidi mite iugum Domini. |
| 2 | Pulchra quidem, sed mira vagis praesentia rerum Mentibus, at sapiens non stupet ista animus. |
| 3 | Nunc te sollicitat variis malesuada figuris, Heu! validos etiam vertere Roma potens; Sed tibi, nate, precor, semper pater Augustinus Occurset, cunctas Urbis ad illecebras. |
| 4 | Illum tanta inter fragilis discrimina vitae Aspiciens, et habens pectore, tutus eris. |
| 5 | Hoc tamen et repetens iterumque iterumque monebo, Ut fugias durae lubrica militiae. |
| 6 | Blandum nomen honos, mala servitus, exitus aeger Quem nunc velle iuvat, mox voluisse piget. |
| 7 | Scandere celsa iuvat, tremor est descendere celsis: Si titubes, summa peius ab arce cades. |
| 8 | Nunc tibi falsa placent bona, nunc rapit omnibus auris Ambitus, et vitreo fert cava fama sinu. |
| 9 | Ast ubi te magno damno succinxerit empto Baltheus, et sterilis fregerit inde labor, Serus et incassum spes accusabis inanes, Et modo quae nectis, rumpere vincla voles: Tunc reminisceris frustra patris Augustini Contempsisse dolens veridicos monitus. |
| 10 | Quare si sapiens, et si pius es puer, audi, Et cape verba patrum, consiliumque senum. |
| 11 | Quid retrahis fera colla iugo? |
| 12 | mea sarcina lenis, Suave iugum Christi est, vox pia, crede Deo: Et caput adde iugis, da mollibus ora capistris, Demissosque levi subde humeros oneri. |
| 13 | Nunc potes hoc, dum liber agis, dum nulla retentant Vincula, nulla thori cura, nec altus honor. |
| 14 | Haec bona libertas, Christo servire, et in ipso Omnibus esse supra: non dominis hominum, Non vitiis servit, non regibus ille superbis, Tantum qui Christo se dederit Domino. |
| 15 | Nec tibi nobilitas videatur libera, quam nunc Sublimem attonita conspicis Urbe vehi. |
| 16 | Quam cernis tanta sibi libertate videri, Ut dedignetur flectere colla Deo. |
| 17 | Multis ille miser mortalibus, et quoque servis Servit, et ancillas ut dominentur, emit. |
| 18 | Norunt eunuchos et magna palatia passi, Et quisquis Romam, sponte miser, patitur: Quanto sudoris pretio, damnoque decoris Constet ibi chlamydis, hic honor officii. |
| 19 | Nec tamen ipse potens, qui celsior omnibus esse Emerit, ut nulli serviat, assequitur. |
| 20 | Cum bene se tota dominum iactaverit Urbe, Servit daemoniis, si simulacra colit. |
| 21 | Proh dolor! |
| 22 | hos propter remoraris in Urbe, Licenti Et regnum Christi spernis, ut his placeas: Hos vocitas dominos, curva et cervice salutas, Quos ligni servos conspicis et lapidis! |
| 23 | Nomine divino argentum venerantur et aurum, Relligio est quod amat morbus avaritiae. |
| 24 | Imprecor hos ut amet, qui non amat Augustinum, Non colat et Christum, cui placet hos colere. |
| 25 | Inde ait ipse Deus, dominis non posse duobus Serviri; quoniam mens placet una Deo: Una fides, Deus unus, et unicus e Patre Christus, Haud duplex uni servitus est domino. |
| 26 | Quanta etenim coelo ac terris distantia, tanta est Caesaris et Christi rebus et imperiis. |
| 27 | Tollere humo, sed nunc dum spiritus hos regit artus, Mente polum penetra, nil mora carnis obest. |
| 28 | Corporeis iam nunc morere actibus, et bona vitae Coelestis liquido praemeditare animo. |
| 29 | Spiritus es, quanquam tenearis corpore, si nunc Mente pia victor carnis opus perimas. |
| 30 | Haec tibi, chare puer, fido compulsus amore Scripsi; si recipis, suscipiere Deo. |
| 31 | Crede Augustinum tibi nunc in me geminatum, Sume duos una cum pietate patres. |
| 32 | Spernimur? |
| 33 | abstraheris maiore dolore duobus: Audimur? |
| 34 | pignus dulce duobus eris. |
| 35 | In te laeta patrum sudavit cura duorum, Et tibi magnus honos laetificasse duos. |
| 36 | Sed me Augustino, cum copulo, non meritorum Iacto parem, solo comparo amore tui. |
| 37 | Nam quid ego effundam, rorans tibi paupere rivo? |
| 38 | Me praeter, gemino flumine prolueris; Frater Alypius est, Augustinusque magister, Sanguinis hic consors, hic sator ingenii. |
| 39 | Tanto fratre vales et praeceptore, Licenti, Et dubitas pennis talibus astra sequi? |
| 40 | Quidquid agas (nam te nec speret mundus amicum), Non daberis terrae, debita Christo anima. |
| 41 | Tu thalamos licet, et celsos mediteris honores, Nunc olim Domino restituere tuo. |
| 42 | Credo unum vincent iusti duo peccatorem, Et tua fraternae vota preces abigent. |
| 43 | Ergo redi, qua voce parens, qua sanguine frater, Ambo sacerdotes te remeare iubent. |
| 44 | Ad tua te retrahunt, nam nunc aliena petescis; Haec mage, quae retinent regna tui, tua sunt. |
| 45 | Haec repete, his inhia, externis ne contere tempus, Si tua nolueris, quisquam aliena dabit? |
| 46 | Non eris ipse tuus, missusque per extera longe Sensibus heu proprii pectoris exsul ages. |
| 47 | Sollicitum satis haec nato cecinisse parentem, Dum tibi quae mihimet, vel volo, vel metuo. |
| 48 | Haec tibi, si recipis, feret olim pagina vitam: Si renuis, eadem haec pagina testis erit. |
| 49 | Incolumem mihi te, fili charissime, Christus Annuat, et servum det sibi perpetuo. |
| 50 | Vive, precor, sed vive Deo: nam vivere mundo Mortis opus; viva est vivere vita Deo. |