Augustinus, Epistolae, DE VIDENDO DEO LIBER, SEU..., 4a, 10.
| 1 | Haec ergo omnia videt, partim corpore, partim mente. |
| 2 | Voluntatem vero eius a quo audit ut credat, et ipsam Christi resurrectionem non videt, sed credit; et tamen eam videre dicitur quodam mentis obtutu, magis secundum testimoniorum fidem, quam rerum praesentia creditarum. |
| 3 | Illa enim quae videt, adsunt sensibus vel animi vel corporis; quae autem credit, absunt a sensibus et animi et corporis. |
| 4 | Quamvis voluntas eius a quo audit ut credat, non sit praeterita, sed maneat in loquente: quam in seipso idem ipse qui loquitur videt; ille vero qui audit, non eam videt sed credit. |
| 5 | Resurrectio autem Christi praeterita est, quam nec illi viderunt homines qui tunc fuerunt. |
| 6 | Nam qui viderunt viventem Christum quem viderant morientem, ipsam tamen resurrectionem cum fieret non viderunt, sed eam certissime crediderunt, videndo et tangendo vivum quem noverant mortuum. |
| 7 | Nos totum credimus, et quod resurrexerit, et quod ab hominibus tunc visus et contrectatus sit, et quod nunc vivat in coelis, nec iam moriatur, et mors illi ultra non dominetur. |
| 8 | Res autem ipsa nec corporis nostri sensibus adest, sicut adest hoc coelum et terra, nec nostrae mentis obtutibus, sicut adest fides ipsa qua hoc credimus. |