Augustinus, Epistolae, DE GRATIA NOVI TESTAMENTI LIBER,..., 7, 19.
| 1 | Cum itaque non exaudimur ad temporalia bona retinenda vel adipiscenda, quando pro his deprecamur Deum, in eo quod nos non exaudit, derelinquit nos: sed ad potiora, quae vult ut intelligamus, et praeferamus, et concupiscamus, non nos derelinquit. |
| 2 | Unde sequitur Psalmus, et dicit, Clamavi ad te per diem, nec exaudies (Psal. XXI, 3); et nocte: etiam hic subauditur, nec exaudies. |
| 3 | Sed vide quid adiungit: et non ad insipientiam mihi. |
| 4 | Hoc ergo dicit: Non me quidem exaudies clamantem per diem, id est in rebus prosperis, ut eas non amittam; et nocte, id est in rebus adversis, ut prospera quae amissa sunt, redeant: verum hoc mihi non ad insipientiam facies; sed potius ut sapiam quid iam per Novi Testamenti gratiam a te exspectare, quid desiderare, quid poscere debeam. |
| 5 | Clamo quippe ego ut mihi bona temporalia non auferantur: Tu autem in sancto habitas, laus Israel (Ibid. 4). |
| 6 | Nolo ut derelinquas concupiscentiam meam, qua carnalem felicitatem requiro. |
| 7 | Verum haec est in sordibus vetustatis, tu autem quaeris munditiam novitatis; non exaudiendo istam cupiditatem relinquis, quia charitatem in qua habites, requiris: charitas autem Dei diffunditur in cordibus nostris, sed per Spiritum sanctum qui datus est nobis (Rom. V, 5). |
| 8 | Ideo in sancto habitas, laus Israel; laus videntium te, quia non in se laudantur, sed in te. |
| 9 | Quid enim habent quod non acceperunt (I Cor. IV, 7)? |
| 10 | ut qui gloriatur, in Domino glorietur (Id. I, 31). |