Augustinus, De gratia et libero arbitrio, CAPUT XVIII., 39.
| 1 | Et ad Timotheum dicit: Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis et charitatis et continentiae (II Tim. I, 7). |
| 2 | In quo sane Apostoli testimonio cavere debemus, ne nos arbitremur non accepisse spiritum timoris Dei, quod sine dubio magnum est Dei donum, de quo dicit propheta Isaias: Requiescet super eum spiritus sapientiae et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientiae et pietatis, spiritus timoris Domini (Isai. XI, 2, 3). |
| 3 | Non quo timore Petrus Christum negavit, sed illius timoris spiritum accepimus, de quo dicit ipse Christus: Eum timete, qui habet potestatem et animam et corpus perdere in gehennam: ita dico vobis, hunc timete. |
| 4 | Hoc autem dixit, ne illo timore negaremus eum, quo turbatus est Petrus. |
| 5 | Hunc enim auferri voluit a nobis, cum prius dixit: Nolite timere eos qui corpus occidunt, et postea non habent quid faciant (Luc. XII, 5, 4). |
| 6 | Huius timoris non accepimus spiritum, sed virtutis et charitatis et continentiae. |
| 7 | De quo spiritu idem ipse ad Romanos ait: Gloriamur in tribulationibus; scientes quoniam tribulatio patientiam operatur, patientia probationem, probatio spem, spes autem non confundit: quia charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum sanctum, qui datus est nobis (Rom. V, 3-5). |
| 8 | Non itaque per nos, sed per Spiritum sanctum qui datus est nobis, ipsa charitate fit, quam Dei donum esse manifestat, ut tribulatio non auferat, sed potius operetur patientiam. |
| 9 | Ad Ephesios etiam, pax, inquit, fratribus et charitas cum fide. |
| 10 | Magna bona: sed dicat unde? a Deo, inquit, Patre et Domino Iesu Christo (Ephes. VI, 23). |
| 11 | Ergo haec magna bona, non sunt nisi Dei dona. |