Ambrosius, Epistolarum classis I, 46, 10.
| 1 | Alibi inquit: In manus tuas commendo spiritum meum (Psal. XXX, 6); et: Statuisti in loco spatioso pedes meos (Ibid., 9); et: Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium (Ibid., 12). |
| 2 | Et in eodem psalmo: Illustra faciem tuam super servum tuum (Ibid., 17). |
| 3 | Per Esaiam quoque dicit ipse Filius Dei: Ex utero matris meae vocavit Dominus nomen meum, et posuit os meum ut gladium acutum, et sub tegumento manus suae protexit me. |
| 4 | Posuit me sicut sagittam electam, et pharetra sua texit me; et dixit mihi: Servus meus es tu, Israel (Esai. XLIX, 2, 3). |
| 5 | Dicitur enim Dei Filius et Israel, sicut alibi: Iacob puer meus, Israel dilectus meus (Esai. XLIV, 1). |
| 6 | Solus enim vere Deum Patrem non solum vidit, sed etiam enarravit (Ioan. I, 18). |