| 4 | Quis hunc pauperem vel tunc dixerit, cum victus quotidiani indigens alimonia, mitteretur ad viduam, ut pasceretur ab ea; quando ad eius vocem coelum claudebatur et aperiebatur, quando ad eius verbum hydria farinae et vas olei non deficiebat per triennium, sed abundabat: nec minuebatur usu, sed replebatur (III Reg. XVII, 9 et seq.)? Quis illum pauperem dixerit, ad cuius voluntatem descendebat ignis (IV Reg. I, 14), quem invia aliis flumina non concludebant (IV Reg. II, 8), sed in suum fontem recurrebant; ut sicco propheta transiret pede? |