Ambrosius, Epistolarum classis I, 29, 9.
| 1 | Ad illum igitur properemus, in quo summum est bonum; quoniam ipse bonitas, ipse patientia Israel, qui ad poenitentiam te vocat; ne venias in iudicium, sed accipias remissionem peccatorum. |
| 2 | Agite, inquit, poenitentiam (Matth. IV, 17). |
| 3 | Ipse est de quo clamat Amos propheta: Exquirite bonum (Amos V, 14). |
| 4 | Ipse est summum bonum, qui nullius indiget, et abundat omnibus. |
| 5 | Facile abundat, in quo plenitudo divinitatis habitat corporaliter (Coloss. II, 9). |
| 6 | Facile abundat, de cuius plenitudine omnes accepimus, et in illo repleti sumus, ut dicit Evangelista (Ioan. I, 9). |