Ambrosius, Epistolarum classis I, 7, 2.
| 1 | Est autem dimidium didrachmi, drachma; redemptio autem animae, fides: fides ergo drachma, quam illa mulier in Evangelio, ut legimus, amissam diligenter requirit, lucernam accendens, et mundans domum suam; et si invenerit, convocat amicas et vicinas petens congratulari eas secum, quod invenerit drachmam, quam perdiderat (Luc. XV, 8 et seq.). |
| 2 | Magnum enim damnum animae, si quis fidem amiserit, vel gratiam, quam fidei pretio acquisivit sibi. |
| 3 | Et tu ergo accende lucernam tuam: Lucerna tua oculus tuus est (Matth. VI, 22), ille scilicet interior oculus mentis. |
| 4 | Istam fucernam accende, quae accipit oleum spiritale, et lucet in tota domo tua. |
| 5 | Quaere drachmam redemptionem animae tuae, quam qui amiserit, turbatur: qui invenerit, exsultat. |