Ambrosius, Epistolarum classis I, 2, 12.
| 1 | Quid igitur circumscribitur frater? Quid fraudatur mercenarius? Non magna, inquit (Prov. VI, 26), lucra de mercede meretricis, id est, lubricae istius fragilitatis. |
| 2 | Meretrix ista non specialis, sed publica est: non una mulier, sed vaga omnis cupiditas meretrix est. |
| 3 | Omnis perfidia, omnis fallacia meretrix, non illa sola, quae corpus prostituit suum; sed omnis anima quae spem suam vendit, quae deformes quaestus et degenerem stipem quaerit. |
| 4 | Et nos mercenarii sumus, qui ad mercedem laboramus, et huius operis nostri mercedem speramus a Domino nostro et Deo. |
| 5 | Si quis cognoscere vult quam mercenarii sumus, audiat dicentem: Quantis panibus mercenarii patris mei abundant? ego autem hic fame pereo (Luc. XV, 17); et infra: Fac me, inquit, sicut unum mercenariorum tuorum (Ibid., 19). |
| 6 | Omnes mercenarii, omnes operarii: qui tamen fructum exspectat laboris, consideret quod is qui alium mercede fraudaverit debita, et ipse fraudabitur sua. |
| 7 | Feneratum istud offendit, et postea cumulatiore mensura exsolvet. |
| 8 | Ergo qui non vult amittere quod est perpetuum, non eripiat alii, quod temporale est. |