Ambrosius, De interpellatione Iob et David, 4, § 8
| 1 | beati ergo quorum lacrimae panes, qui ridere meruerunt, quia ] beati qui fletis. |
| 2 | horum memor inquit effudi super me animam meam. |
| 3 | sanctus colligit ab his quae foris sunt et supra se effundit animam suam, ut anima supra corpus effusa infirmitatem carnis abscondat, tegat corporis adpetentiam et uirtus ubique animae mentisque praetendat. |
| 4 | unde et in posterioribus dicit: effundam in conspectu eius orationem meam. |
| 5 | ubi effunditur oratio, ibi tecta peccata sunt. |
| 6 | quorum autem memorem se dicit? eorum utique quae desiderabat, ut ueniret et appareret in conspectu dei, ut eius aulam illam uideret aeternam, in qua spatiabatur animo et praesumpto delectabatur ingressu. |