Ambrosius, De interpellatione Iob et David, 4, § 7
| 1 | Fuerunt inquit mihi lacrimae meae panes die ac nocte, dum dicitur mihi cotidie: ubi est deus tuus? ibi bene lacrimae panaeş sunt, ubi esuritur iustitia. |
| 2 | beati enim qui esuriunt et sitiunt iustitiam, quoniam ipsi saturabuntur. |
| 3 | sunt igitur lacrimae quae panes sunt et confirmant cor hominis. |
| 4 | cui disputationi etiam illud Ecclesiasticum conuenit dictum: mitte panem tuum ante faciem aquae, quia ibi panis caelestis, ubi aqua gratiae, quoniam recte accipiunt substantiam uerbi et mysticae rationis alimentum quibus flumina aquae uiuae de uentre labuntur. |
| 5 | similiter quoque ibi panis hic uiuus, ubi aqua lacrimarum et fletus est paenitentiae. |
| 6 | sic enim scriptum est: in fletu exierunt, et in consolatione reuocabo eos. |