| 1 | Et ridens tacebat. |
| 2 | qua ratione tacendum sit docet: clamabo. |
| 3 | et nondum iudicium. |
| 4 | aipse' inquit 'uoluit. |
| 5 | me haec perpeti. |
| 6 | tamquam muralibus temptationibus clausus non possum fugere, donec placeat deo destruere altitudines temptationum mearum. |
| 7 | nunc enim si clamo, nondum iudicium. |
| 8 | adhuc in agone sum, adhuc luctor, adhuc certamen superest mihi; nondum enim exiuit corona; nemo autem nisi qui legitime certauerit coronatur'. |