Ambrosius, De interpellatione Iob et David, 2, § 1
| 1 | Superior nobis disputatio fuit de interpellatione sanctorum, quod fragilis et inbecilla condicio humana, quae nusquam sui habeat firmitatem nisi in protectione caelesti: hodie nobis ea sumenda est, quod uulgus hominum, plerique etiam prudentium ualde mouentur, cum uident iniustos affluere rebus secundis, iustos autem frequenter adflictari in hoc saeculo. |
| 2 | et uere lubricus hic locus, in quo etiam sancti uix potuerunt uerae opinionis tenere uestigium. |
| 3 | denique turbatus est et ipse Dauid, qui in superioribus dixerat: occulta sapientiae tuae manifestasti mihi. |
| 4 | uerum tamen confirmauit se ipse postea et perfectae rationis uiam innestigauit. |
| 5 | lob quoque sanctus cum tribus illis ueteribus amicis, qui ad consolandum uenerant, de ea opinione in sermone luctatus est. |
| 6 | utriusque igitur disputationes in medium proferamus. |
| 7 | digni sunt enim, qui nobis magisterium uiuendi adferant, quandoquidem in aduersis positi plus deo placere meruerunt. |
| 8 | audiamus igitur utrumque suo ordine. |