Ambrosius, De apologia David, § 81
| 1 | Merito ergo et hic dicit: quoniam si uoluisses. |
| 2 | sacrificium dedissem utique; holocaustis non delectaberis. |
| 3 | sacrificium deo spiritus contri bulatus: cor contribulatum et humiliatum deus non spernet. |
| 4 | et sicut supra dixi certum est mysterio conuenire quod ipse dominus Iesus uidetur hic quoque ex sua persona loqui, qui superius illud personae suae euidenti testificatione deprompsit. |
| 5 | ipse enim uerus Dauid, manu fortis, uerus humilis atque mansuetus, primus et nouissimus, aeternitate primus, humilitate ultimus, per cuius oboedientiam humani generis culpa deleta, refusa iustitia est. |
| 6 | ipse, inquam, Iesus, umbrae finis et legis, aduenit humilitatis magister docere superbos sensu et tumore cordis inflatos ad mansuetudinem et simplicitatem esse migrandum. |
| 7 | quomodo igitur in typo eius mysterii peccatum inputari potest, cum in ipso mysterio sit remissio peccatorum ? nisi forte ideo Dauid iniquitatem suam peccatumque confessus est eius admissi, ut ipse ad remissionem peccati et gratiam mysterii pertineret. |