Ambrosius, De apologia David, § 48
| 1 | Magna uis obnoxiae conscientiae, magna supplicia. |
| 2 | timebant Eua et Adam et, cum domini uocem in paradiso ambulantis audirent, cupiebant se abscondere, quos nemo quaerebat. |
| 3 | Cain quoque metuebat, ne omnis eum quicumque inueniret occideret. |
| 4 | ita in se ferebat ipse sententiam, quod dignus esset cui nullus ignosceret. |
| 5 | unde bene ait: e t delictum meum contra me est semper, hoc est: sine interuallo aliquo recordatio et species ipsa mei me erroris inpugnat. |
| 6 | considera quomodo nos confundat, cum aliquid deliquimus, quomodo incurset oculos, quomodo in memoriam semper recurrat. |
| 7 | quem commissi pudet nescit aliquid postea tale committere, I unde similiter erubescat. |