Ambrosius, De Tobia, § 5
| 1 | hoc illi cotidianum opus, et magnum quidem; nam si uiuentes operire nudos lex praecipit, quanto magis debemus operire defunctos! si uiantes ad longinquiora deducere solemus. |
| 2 | quanto magis in illam aeternam domum profectos, unde iam non reuertantur? ego inquit Iob super omnem infirmum fleui. |
| 3 | quis infirmior defuncto, de quo dicit scriptura alibi: supra mortuum plora? Ecclesiastes autem ait: cor sapientium in domo luctus, cor autem stultorum in domo epularum. |
| 4 | nihil hoc officio praestantius, ei conferre qui tibi iam non possit reddere, uindicare a uolatilibus, uindicare a bestiis consortem naturae. |
| 5 | ferae hanc humanitatem defunctis corporibus detulisse produntur: homines denegabunt? |