Ambrosius, De Nabuthae, § 68
| 1 | Aut certe, si placet, sic accipiamus. |
| | |
| | |
| 2 | quoniam dixit obdormisse somnum suum diuites, increpationes domini praemisit in eos. |
| | |
| | |
| 3 | terrorem subtexuit, potentiam praedicauit, cui nec diuites resistant. |
| | |
| | |
| 4 | conuersus ad uniuersos ait: diuites dormitent, diuites increpentur, uos orate et reddite domino deo uestro omnes. |
| | |
| | |
| 5 | qui in circuitu eius offerunt munera, id est agite gratias, pauperes, quia non est personarum acceptor deus. |
| | |
| | |
| 6 | illi diuitias struant, condant pecuniam, auri aggerent argentique thensauros; uos orate, qui aliud non habetis; uos orate, qui hoc solum habetis, quod est auro pretiosius et argento. |
| | |
| | |
| 7 | uos reddite munera, qui a domino non receditis, qui estis in circuitu, quoniam qui eratis longe factiestis prope. |
| | |
| | |
| 8 | qui autem prope sibi uidentur esse per diuitias ac potentiam longe facti sunt propter auaritiam. |
| | |
| | |
| 9 | nemo enim foris est nisi quem culpa excluserit, ut eiecit Adam de paradiso et exclusit Euam, nemo longe nisi quem flagitia propria relegauerint. |