Tertullianus, Adversus Marcionem, 2
Edition: J.-P. Migne PL2, 1844

Caput XVII APPARAT MIGNE AUSBLENDEN

1	Haec ita dispecta totum ordinem dei iudicis operarium et, ut dignius dixerim, protectorem catholicae et summae illius bonitatis ostendunt: quam semotam a iudicariis sensibus, et in suo statu puram nolunt Marcionitae in eodem Deo agnoscere, pluentem super bonos et malos, et solem suum oriri facientem [Pluenti . . . facienti coniic. Sem.] super iustos et iniustos [Matth., 5. 45]: quod alius Deus omnino non praestat.
2	Nam etsi hoc quoque testimonium Christi in Creatorem Marcion de Evangelio eradere ausus est, sed ipse mundus inscriptus est [Sed ipse mundus inscriptus est. Catholica illa et summa Dei bonitas inscripta est in mundi tabulis. RIG.], et omni a conscientia legitur; et erit haec ipsa patientia creatoris in iudicium [Indicium Paris.] Marcionis: illa patientia, quae exspectat poenitentiam potius peccatoris, quam mortem; et mavult misericordiam, quam sacrificium [Os., 6, 6]; avertens iam destinatum exitium Ninivitis, et largiens spatium vitae Ezechiae lacrymis, et restituens statum regni Babylonis tyranno poenitentiam [Poenitentia Seml.] functo. Illam dico misericordiam, quae et filium Saulis moriturum [Quae et filium Saulis moriturum. Hic loquitur de Ionatha quem populus liberavit e manibus Saulis patris, sicuti habetur I Reg. XIV. Illis autem verbis, et ipsum Israel toties restituit, quoties iudicavit, alludit ad lib. Iudicum cap. III, IV, VI et X. PAM.] ex devotione populo concessit: et David, delicta in domum Uriae confessum, venia liberavit: et ipsum Israel toties restituit, quoties iudicavit; toties refovit, quoties et increpuit.
3	Non solum igitur iudicem aspiciens, convertere et ad optimi exempla. Notans [Nota Paris. Fran.] cum ulciscitur, considera cum indulget. Repende austeritati lenitatem: cum utrumque conveneris in Creatore, invenies in eo et illud, propter quod alterum Deum credis. Veni denique ad inspectationem doctrinarum, disciplinarum, praeceptorum, consiliorumque eius.
4	Dices forsitan, haec etiam humanis legibus determinari. Sed ante Lycurgos et Solonas omnes, Moses et Deus. Nulla posteritas non a primordiis accipit. Tamen non a tuo Deo didicit Creator meus praescribere [Proscribere Venet. Rig.]: Non occides; non adulterabis; non furaberis; non falsum testimonium dices; alienum non concupisces; honora patrem et matrem; et: diliges proximum tuum ut temetipsum.
5	Ad haec innocentiae, pudicitiae, et iustitiae, et pietatis principalia consulta, accedunt etiam humanitatis praescripta: cum septimo quoque anno servitia libertate solvuntur [Levit., 25]; cum eodem tempore agro parcitur, egenis cedendo locum; bovi etiam terenti vincula oris remittuntur ad fructum praesentis laboris, quo facilius in pecudibus praemeditata humanitas in hominum refrigeria erudiretur.