| Gregorius Magnus |
| Regula pastoralis |
| TERTIA PARS. QUALITER RECTOR BENE VIVENS DEBEAT DOCERE ET ADMONERE SUBDITOS. |
| PROLOGUS [Al., cap. XXIII]. |
| CAPUT PRIMUM [ Al. XXIV ]. Quanta debet esse diversitas in arte praedicationis. |
| CAPUT II [ Al. XXVI]. Quomodo admonendi sint inopes et divites. |
| CAPUT III [ Al. XXVII]. Quomodo admonendi laeti et tristes. |
| CAPUT IV [ Al. XXVIII]. Quomodo admonendi subdili et praelati. |
| CAPUT V [ Al. XXIX]. Quomodo admonendi servi et domini. |
| CAPUT VI [ Al. XXX]. Quomodo admonendi sapientes et hebetes. |
| CAPUT VII [ Al. XXXI]. Quomodo admonendi impudentes et verecundi. |
| CAPUT VIII [ Al. XXXII]. Quomodo admonendi protervi et pusillanimes. |
| CAPUT IX [ Al. XXXIII]. Quomodo admonendi sint impatientes et patientes. |
| CAPUT X [ Al. XXXIV]. Quomodo admonendi benevoli et invidi. |
| CAPUT XI [ Al. XXXV]. Quomodo admonendi simplices et versipelles. |
| CAPUT XII [ Al. XXXVI]. Quomodo admonendi sunt incolumes et aegri. |
| CAPUT XIII [ Al. XXXVII] Quomodo admonendi qui flagella metuunt, et qui contemnunt. |
| CAPUT XIV [ Al. XXXVIII]. Quomodo admonendi taciturni et verbosi. |
| CAPUT XV [ Al. XXXIX]. Quomodo admonendi pigri et praecipites. |
| CAPUT XVI [ Al. XL]. Quomodo admonendi mansueti et iracundi. |
| CAPUT XVII [ Al. XLI]. Quomodo admonendi humiles et elati. |
| CAPUT XXIII [ Al. XLII]. Quomodo admonendi pertinaces et inconstantes. |
| CAPUT XIX [ Al. XLIII]. Quomodo admonendi qui intemperantius, et qui parcius cibo utuntur. |
| CAPUT XX [ Al. XLIV]. Quomodo admonendi qui sua distribuunt, et qui rapiunt aliena. |
| CAPUT XXI [ Al. XLV]. Quomodo admonendi qui aliena non appetunt, sed sua retinent; et qui sua tribuentes, aliena tamen rapiunt. |
| CAPUT XXIII. [ Al. XLVI]. Quomodo admonendi sunt discordes et pacati. |
| CAPUT XXIII [ Al. XLVII]. Quomodo admonendi qui iurgia serunt, et pacifici. |
| CAPUT XXIV [ Al. XLVIII]. Quomodo admonendi rudes in doctrina sacra, et docti, sed non humiles. |
| CAPUT XXV [ Al. XLIX]. Quomodo admonendi qui officium praedicationis nimia humilitate detrectant, et qui praecipiti festinatione occupant. |
| CAPUT XXVI [ Al. L]. Quomodo admonendi quibus omnia ex sententia succedunt, et quibus nulla. |
| CAPUT XXVII. [ Al. LI] Quomodo admonendi coniugati et caelibes. |
| CAPUT XXVIII [ Al. LII]. Quomodo admonendi peccata carnis experti, et eorum expertes. |
| CAPUT XXIX [ Al. LIII]. Quomodo admonendi qui peccata operum lugent, et qui solum cogitationum. |
| CAPUT XXX [ Al. LIV]. Quomodo admonendi qui a peccatis quae deflent, non abstinent; et qui cum abstineant, non deflent. |
| CAPUT XXXI [ Al. LV]. Quomodo admonendi qui illicita quorum sunt conscii laudant; et qui condemnantes, minime tamen cavent. |
| CAPUT XXXII [ Al. LVI]. Quomodo admonendi qui subito motu, et qui consulto peccant. |
| CAPUT XXXIII [ Al. LVII]. Quomodo admonendi qui minimis, sed crebris noxis, et qui minimas caventes gravibus aliquando immerguntur. |
| CAPUT XXXIV [ Al. LVIII]. Quomodo admonendi qui bona nec inchoant et qui inchoata non absolvunt. |
| CAPUT XXXV [ Al. LIX]. Quomodo admonendi qui mala clam et bona palam faciunt; ac qui versa vice. |
| CAPUT XXXVI [ Al. LX]. De exhortatione multis exhibenda, ut sic singulorum virtutes adiuvet, quatenus per hanc contraria virtutibus vitia non excrescant. |
| CAPUT XXXVII [ Al. LXI]. De exhortatione quae uni adhibenda est contrariis passionibus laboranti. |
| CAPUT XXXVIII [ Al. LXII.] Quod aliquando leviora vitia relinquenda sunt, ut graviora subtrahantur. |
| CAPUT XXXIX [ Al. LXIII]. Quod infirmis mentibus omnino non debent alta praedicari. |
| CAPUT XL. De opere praedicationis et voce. |