| Beda Venerabilis |
| Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum |
| LIBER TERTIUS |
| CAPUT PRIMUM. Ut primi successores Aeduini regis, et fidem suae gentis prodiderunt {0}, et regnum porro Osualdus Christianissimus rex utrumque restauravit. |
| CAPUT II. Ut de ligno Crucis quod idem rex contra Barbaros pugnaturus erexerat, inter innumera sanitatum miracula, quidam a dolentis {0} brachii sit languore curatus. |
| CAPUT III. Ut idem rex postulans de gente Scottorum antistitem, acceperit Aedanum, eidemque in insula Lindisfarnensi sedem episcopatus donaverit. |
| CAPUT IV. Quando gens Pictorum fidem Christi perceperit {0}. |
| CAPUT V. De vita Aedani episcopi. |
| CAPUT VI. De religione ac pietate miranda Osualdi regis. |
| CAPUT VII. Ut provincia Occidentalium Saxonum verbum Dei, praedicante Birino, susceperit; et de successoribus eius Agilbercto et Leutherio. |
| CAPUT VIII. Ut rex Cantuariorum Earconberct idola destrui praeceperit; et de filia eius Ercongota, et propinqua Aedilbergae, sacratis Deo virginibus. |
| CAPUT IX. Ut in loco in quo occisus est rex Osuald, crebra sanitatum miracula facta; utque ibi primo iumentum cuiusdam viantis, ac deinde puella paralytica sit curata. |
| CAPUT X. Ut pulvis loci illius contra ignem valuerit. |
| CAPUT XI. Ut super reliquias eius lux coelestis tota nocte steterit; et ut per eas sint daemoniaci curati. |
| CAPUT XII. Ut ad tumbam eius sit puerulus e {0} febre curatus. |
| CAPUT XIII. Ut in Hibernia sit quidam per reliquias eius a mortis articulo revocatus. |
| CAPUT XIV. Ut, defuncto Paulino, Ithamar pro eo Hrofensis Ecclesiae praesulatum susceperit; et de humilitate mirabili regis Osuini, qui ab Osuiu crudeli caede peremptus est. |
| CAPUT XV. Ut episcopus Aidan nautis et tempestatem futuram praedixerit, et oleum sanctum quo hanc sedarent, dederit. |
| CAPUT XVI. Ut idem admotum ab hostibus urbi regiae ignem orando amoverit. |
| CAPUT XVII. Ut {0} apposta ecclesiae cui idem accumbens obierat, ardente caetera domo, flammis absumi nequiverit; et de interna vita eius {1}. |
| CAPUT XVIII. De vita vel morte religiosi regis Sigbercti. |
| CAPUT XIX. Ut Furseus apud Orientales Anglos monasterium fecerit; et de visionibus vel sanctitate eius, cui etiam caro post mortem incorrupta testimonium perhibuerit. |
| CAPUT XX. Ut, defuncto Honorio, pontificatu sit functus Deusdedit; et qui {0} in tempore illo Orientalium Anglorum, qui Hrofensis Ecclesiae fuerint antistites. |
| CAPUT XXI. Ut provincia Mediterraneorum Anglorum sub rege Peada Christiana sit facta. |
| CAPUT XXII. Ut Orientales Saxones fidem quam dudum abiecerant, sub rege Sigbercto, praedicante Ceddo, receperint. |
| CAPUT XXIII. Ut idem episcopus Cedd locum monasterii construendi ab Oidilvaldo rege accipiens, orationibus ac ieiuniis Domino consecraverit; et de obitu ipsius. |
| CAPUT XXIV. Ut provincia Merciorum, occiso rege Penda, fidem Christi susceperit: et Osuiu, pro adepta victoria, possessiones et territoria ad construenda monasteria dederit. |
| CAPUT XXV. Ut quaestio sit mota de tempore Paschae, adversus eos qui de Scottia venerant. |
| CAPUT XXVI. Ut Colman victus domum redierit; et Tuda pro illo episcopatu sit functus; qualisque illis doctoribus fuerit habitus Ecclesiae. |
| CAPUT XXVII. Ut Ecgberct, vir sanctus de natione Anglorum, monachicam in Hibernia vitam duxerit. |
| CAPUT XXVIII. Ut defuncto Tuda, Uilfrid in Gallia, {0} Ceadda apud Occidentales Saxones, in {1} provincia Nordanhymbrorum sint ordinati episcopi. |
| CAPUT XXIX. Ut Uighardus presbyter ordinandus in archiepiscopum, Romam de Brittania sit missus: quem remissa mox scripta papae apostolici {0}, ibidem obiisse narraverint. |
| CAPUT XXX. Ut Orientales Saxones tempore mortalitatis ad idololatriam reversi, sed per instantiam Iarumanni episcopi mox sint ab errore correcti. |