monumenta.ch > Petrus Blesensis > 33
Petrus Blesensis, Epistulae, EPISTULA XXXII. AD PRIOREM CANTUARIENSEM. <<<     >>> EPISTULA XXXIV. AD P. PETRAGORICENSEM EPISCOPUM . [c. A. D. 1172.

sbb1698.7 v-a56  bnf16714.29-a14  bnf14764.31-b18  bnf2607.12 v-b2  EPISTULA XXXIII. AD HENRICUM TERTIUM [Ille erat primogenitus Henrici II, Anglorum regis, quem pater in regem ungi voluerat: postmodum cum matre et fratribus coniuratione facta in patrem arma ceperat. De infausta eius coronatione, deque hoc dissidio, et morte Henrici Iunioris fuse dictum est ad epist. 3.], REGEM ANGLIAE. HIDE LINKS TO MANUSCRIPTS HIDE APPARATUS

1 [ARGUMENTUM.---R. [817] Rothomagensis archiepiscopus Henricum tertium Anglorum regem Henrico II patri bellum moventem ab instituto revocare conatur, et Andeliacum [818] illius tutelae commendat.]
HENRICO III, Dei gratia illustri Anglorum regi, archiepisc. Rothomag., salutem in eo qui dat salutem regibus.
2 Quoniam ex officio nobis iniunctae administrationis incumbit, animarum curam agere quarum exactissimam rationem districtus iudex in examine terribili postulabit a nobis; excellentiae tuae, quaesumus, non sit oneri, si te deprecamur ut dominum, hortamur ut regem, docemus ut filium; nec enim alligatum est in ore nostro verbum Domini; sed in spiritu libertatis loquimur, quod salutem animabus, quod quietem populis, quod Ecclesiae libertatem, quod honorem Deo, et patriae liberationem conferat, atque ab erroris invio ad viam veritatis et iustitiae te reducat.
3 Non attendis, fili charissime, quid inceperis; nec incepti operis metiris exitum. Votis odientium te festinas satisfacere, et in proprium caput provocas inimicum. Non barbaras impugnas nationes, sed familiares et domesticas; non extraneas regiones, non hostiles munitiones invadis, sed tuas; subiectum tibi affligis populum, non rebellem; non hostem, sed patrem, imo non patrem persequeris, sed te ipsum.
4 Pater siquidem tuus, posthabita corporis et animae suae cura, se omni labori et discrimini exponebat, ut tuum faceret, quod nunc vis facere tuum; et, ut verius loquar, quod intendis facere ne sit tuum. Magis tuum pugnando non facies, quod paterna tibi cessio, quod generale votum populi, quod iuramenta principum, quod haereditaria successio deferebat.
5 Quod rex et princeps pacifice possidebas, hoc tyrannus et invasor, spoliatione ecclesiarum, oppressione pauperum, incendiis et homicidiis, et ad ultimum parricidio, nunc usurpas. Parricidae siquidem censentur, qui in parentes armati insurgunt; quos et leges saeculi hab707.44 r damnant et canones a beneficio successionis excludunt. Ius tuum in iniuriam convertisti, dum quod aequitas offerebat, per iniquitatem extorquere intendis: quod sane puerile dicerem, nisi quia hoc malitiam provectae aetatis excedit.
6 Si cum patre venias ad conflictum, dubium est, utrum tibi expediat, aut vinci, aut vincere. Si pietas habitaret in terris, gloriosius assereres, patri cedere, quam triumphare de patre. Patri cedere et subiici, hoc lex Moysi, hoc lex Evangelii, hoc censura canonum, hoc apostolorum institutio, hoc leges imperiales, hoc ipsa hominum conditio, et lex naturalis indicit.
7 Dei et iustitiae inimicum, omniumque legum te transgressorem constituis, si patri non obedis, cui totum debes, quod ipse es: de cuius carne et sanguine sementinae originis et naturae beneficio carnem et sanguinem mutuasti. Quis tibi materiam existentiae praebuit? pater tuus. Quis te educavit? pater tuus. Quis te in armis militaribus instruxit? pater tuus. Quis se exinanivit, ut te regem faceret? pater tuus. Quis in omnibus laboravit, ut quiete omnia possideres? pater tuus.
8 Nihil in patre tuo invenis accusandum, nisi quod exuberantem gratiam, tuamque devotionem, quam forte remissior munificentia meruisset, sola benigna et effusa liberalitate demeruit. Francorum igitur gentibus successit ad votum; Normanniam enim eorum imminentem cervicibus, quam semper munitam et inexpugnabilem invenerant, nunc ex omni parte te mediante diminuunt; ut nec de caetero caput contra eos erigere, nec incursus hostiles valeant sustinere.
9 O levitas adolescentiae deploranda? nec mirum. Si enim tibi Deus cursum vitae longioris indulserit, flebis aetate provectior, quod committis impubes; nec erit tunc locus poenitendi, cum res in eam desolationem venerit, ut reformari non possit. Tibi, dilectissime, fili, licet amare, tamen ex amore sic loquor; inconsultos enim animi tui motus aequanimiter tolerare bnf2607.13 r non possum.
10 Et utinam mors, quam me cogis optare, praevenisset hos dies, quibus te patris et patriae persecutorem conspicio; quibus te amicum hostibus tuis, et amicis hostem intueor; quibus, in eo statu te video, quasi gladium tuo gutturi affixisses. Ad haec scias Andeliacum unicum esse subsidium vitae nostrae; ipsum tuae committo custodiae, si praedonibus et incendiariis Andeliacum exposueris, mihi vivendi materiam adimes, qui das animum moriendi. Valete.



Petrus Blesensis, Epistulae, EPISTULA XXXII. AD PRIOREM CANTUARIENSEM. <<<     >>> EPISTULA XXXIV. AD P. PETRAGORICENSEM EPISCOPUM . [c. A. D. 1172.
monumenta.ch > Petrus Blesensis > 33

© 2006 - 2024 Monumenta Informatik