BRID. RAMES. GLOSSAE.---De effectiva lunae potentia beatus antistes Ambrosius, in libro quarto Hexameron, ita commemorat: Similia de lunae ratione conveniunt, quae de consorte ac fratre eius memoravimus. Beatus dicitur quasi bene auctus, scilicet ab habendo quod velit, et nihil patiendo quod nolit. Ille autem vere beatus, qui et habet omnia quae vult bona, et nihil vult mali. Ex his enim duobus beatus homo efficitur. Antistes, quasi ante stans, id est, ante aram; unde quidam antestis dicere volunt. Melius tamen dicitur a verbo antisto antistas, quod significat emineo, et superexcello, eo quod universum populum dignitate et honore superemineat. Consors dicitur sol lunae, quia compartiuntur totum mundum aequaliter.

Quoniam caput meum repletum est rore, et crines mei guttis noctium. Caput Christi Deus est Pater, cincinni vero sunt intimae sanctorum cogitationes, quae non laxae et dissolutae fluunt, sed vinculo timoris et amoris Dei colligantur. Ros vero et guttae noctium, hoc loco tenebrosas et infidelitate frigidas mentes significant. Caput ergo sponsi plenum est rore, cum saeculares quique a Dei charitate torpescunt; et iuxta quod Dominus dicit: Abundante iniquitate refrigescet charitas multorum. Et cum tales sanctos Dei coelestia meditantes persequuntur et odiunt, quasi cincinni sponsi pleni sunt guttis noctium. Nam et defectui eius compatiuntur elementa, et processu eius quae fuerint exinanita cumulantur, ut animantium cerebra maritimorum humida.

Siquidem pleniores ostreae reperiri feruntur, multaque alia, cum globus lunaris adolescit. Ostreae sunt pisciculi cochleis circumdati, qui in mari tantum inveniuntur; qui etiam cum crudi ab hominibus comeduntur, sanitatem corporum praestant.

Euriporum quoque meatus refluus hoc indicat, vel etiam reciprocatio syrtium, quae vicinae habentur Oceano, quas pro lunae schematibus concitari locorum accolae prodiderunt. Syrtes sunt arenosa in mari magno loca, multum terribilia et metuenda, eo quod ad se omnia trahere atque diripere soleant, et appropinquanti vadoso mari haereant. Hae autem ad mare Aegyptium vicinae sunt, et pariter admiscentur. Euripus ductus fontium interpretatur. Euripi sunt meatus aquarum qui magis ebulliunt et aestuant nascente luna.

IOAN. NOV. SCHOLIA.---Qui hoc quoque servant. Architecti praecipiunt materiam esse caedendam a primo autumno ad id tempus, quod est antequam incipiant flare favonii. Vide Vitruvium, de Architectura, lib. II, cap. 9.

Sed et lapis Selenites. Hic habet nomen a luna, quam Attici σελήνην vocant. Nascitur, auctore Plinio, in Arabia, cuius verba ascribam ex fine ultimi libri: Selenites ex candido translucet colore, melleo fulgore, imaginem lunae continens, redditque eam in dies singulos crescentis minuentisque numero, nascique putatur in Arabia. Multa quoque de hac gemma apud Marsilium Ficinum, in libello de Vita coelitus comparanda scripta sunt. Meminit quoque eiusdem Dioscorides, cap. 995. Item Albertus Magnus, lib. II de Metallis.

Euriporum quoque meatus. Euripum accipit pro quolibet aestu maris. Euripus peculiare nomen illius nobilissimi aestus qui est inter Atticam et Eubaeam, in quam quidam se praecipitem dedisse Aristotelem scribunt, estque eius aestus maxime mira natura, ut passim constat apud historicos et physicos.