Walafrid Strabo, Vita Sancti Othmari, 1, CAPUT XVI. [Quomodo idem sepulcrum in destructione basilicae illaesum permanserit, et qualiter in altum locum reliquiae viri sancti translatae sint.]
| 1 | Quid nuper quoque circa eiusdem viri sancti sepulcrum gestum sit, quando ecclesia B. Galli reaedificandi causa destruebatur, arbitramur non esse silentio supprimendum. In eadem basilica, iuxta aram beati Ioannis Baptistae, arca quaedam parieti contigua non magnis lapidibus opere caementicio in quatuor lateribus constructa, superius autem tabulis, quarum grossitudo trium vel quatuor erat digitorum, in transversum positis caementoque desuper litis cooperta videbatur, in qua sancti viri corpusculum paulo altius a pavimento sublevatum tabula lignea tantum supposita iacebat. |
| 2 | Aestimantes igitur multi corpus sancti Patris sub terra positum, arcae vero constructionem ad designandum tantummodo sepulturae locum caementatam, ideo tumulum remanere intactum posse credentes, muros ecclesiae machinis aggressi crebris arietum ictibus ruere compulerunt. Qui cum ex omni parte magnae altitudinis essent, magnis machinarum impulsibus pariter pene corruentes, sepulcro viri Dei superferrentur, mirum in modum nullam arcae particulam laeserunt. |
| 3 | Quae evectis cineribus sic intacta ex omni parte reperta est, ac si nullo cadentium impetu parietum impetita fuisset. Postea vero dum quidam saxum haud grande super eam incaute iecisset, protinus quadam ex parte confracta est. Tandem itaque cognito quod in ea reliquiae sancti Patris haberentur, cum magno eas honore inde transtulerunt, et in ecclesia beati Petri post altare posuerunt . |