| 1 | Presbyter quidam ex ipsa congregatione nomine Tanco, dum in eadem Ecclesia custodis officium gereret, nocturnae quietis tempore pro reficiendis luminaribus basilicam solitus introire, tribus vicibus pene omnia reperit exstincta. Ad sancti autem viri sepulcrum perveniens, ardentem cereum iuxta illud invenit, sciensque luminis illius administrari coelitus splendorem, exstinguere non praesumpsit. |
| 2 | Ut vero discessit, lux quae per se venerat, per se etiam subtracta est. Ubi et ad maioris indicium miraculi, ignis quidem in candela solito rutilabat, cerae vero nihil per hunc ardorem minui videbatur. Haec idem venerabilis presbyter saepius sua relatione confirmans, omne dubitationis argumentum ab hoc facto veritatis ratione depellit. |