Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XXV. Quomodo voce vocatus superna pro inimicis deprecatus in pace quieverit.
1 | Pergenti, sudum dimissa per aera venit: |
2 | Vos aiens, ascende, virum sanctissime Mammes, |
3 | Ianua te coeli paradisi et claustra patenti |
4 | Excipiunt gremio, gaudet te Christus adire, |
5 | Quamque tibi portat tandem meruisse coronam. |
6 | Iam propera, sanctus quem Flatus ubique gubernat, |
7 | Angelicos cernes misso certamine cives. |
8 | Hic Dominum laudans, orat mox talia Mammes: |
9 | Haec illis dimitte precor, nec reddere iudex |
10 | Quae fecere mihi, districto examine quaeras; |
11 | Talia qui mandas, exaudi talia clemens, |
12 | Atque animam permitte meam cum pace reverti |
13 | Ad requiem quandoque suam post praelia mundi. |
14 | Dixit et aetheriam conscendit spiritus aulam |
15 | Liber in aeterno semper mansurus honore. |
16 | At somnus sanctae conclusit lumina carnis. |
17 | Semina quae lacrymis Mammes infusa ferebat |
18 | Messuit hic fructu gaudens, qui flebat eundo |
19 | Fert veniens plenos laetus mercede maniplos. |