Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XXIV. Qualiter a populo lapidatus illaesus permanserit.
| 1 | Ista videns populus fremitu vultuque minaci |
| 2 | Murmura longa ciens, celsa tum voce virum vir |
| 3 | Hortatur, poenas inimico a sanguine sumant, |
| 4 | E medioque magum saevo cruciamine tollant. |
| 5 | Continuo ad lapides animo fervente legendos |
| 6 | Oppositas rupere moras, fit grando sine imbre, |
| 7 | Saxa volant, sanctumque ruunt super aggere facto. |
| 8 | Gaudentes abeunt, sese vicisse putantes, |
| 9 | Sed potius victos rerum docet exitus ipsos: |
| 10 | Nil nocuere quidem tanto sub turbine Mammem, |
| 11 | Se vero aeternis damnarunt crimine poenis. |
| 12 | Post modicum Mammes, ut facta silentia circum |
| 13 | Sensit, ab aggesto surgens illaesus acervo, |
| 14 | Discedit, laudes Domino gratesque frequentans. |