Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XIX. Quemadmodum educto praeses, et magica neganti, feras promiserit.
1 | Miles ut ingentis reseraverat ora camini, |
2 | Angelicos astare choros, et cingere Mammem, |
3 | Suaviter in media vidit fornace sedentem, |
4 | Virtutemque humili trinam prece rite vocantem |
5 | Laudibus intentum Domini, sancto agmine septum; |
6 | Christicolae pariter, testes virtutis habendi, |
7 | Hoc etiam speculantur opus: Procede, vocat te, |
8 | Miles ait, Mamma, praeses, te cernere quaerit |
9 | Quo iussam carpente viam, petiere supernas |
10 | Fulgida continuo sanctorum millia sedes. |
11 | Quis dubitabit enim cives pro cive beatos |
12 | Advenisse suo solatia sancta ferentes? |
13 | Hunc ad certa suae properantem praemia palmae |
14 | Non linquunt, sed stare monent occultius ipsum, |
15 | Victorem sancti ducant ut ad ardua cives. |
16 | Praeses ut astantem saeva ad praetoria Mammem |
17 | Conspicit, his mentem pulsat sermonibus almam: |
18 | Quid magicae tantum artis opus per singula posse |
19 | Cernitur? ut flammae vires ac fraude perirent, |
20 | Sic ignes, sic nostra tibi tormenta videntur |
21 | Contemnenda? feras nuper quibus artibus, edic, |
22 | Legibus a propriis aliena ad fata vocasses, |
23 | Idem haec error agit, fraudesque videntur eaedem, |
24 | Te tantus fragilem quidquam ne laederet ignis, |
25 | Has artes dic sponte tua, tum liber abibis. |
26 | Nomen, ait, Christi, Mammes, mihi talia magnae |
27 | Virtutis documenta dedit; neque vana docebat |
28 | Ulla superstitio, pavi silvestria iussu |
29 | Quae venere Dei, memetque secuta Tonantem |
30 | Vocibus in propriis mecum laudare solebant. |
31 | Haec Mammem fecisse scias. Iam plurima cesset |
32 | Verborum iactura velim, veracia tandem, |
33 | Praeses ait, proferre stude, si fidere vanis |
34 | Indubitanter habes, habeo quoque vincere poenis |
35 | Conatus, decepte, tuos, iam detege demens |
36 | Qua ratione feras, qua tantum viceris ignem. |
37 | Non, inquit, magicas didici, vel profero fraudes, |
38 | Sed Natum coluisse Dei, de nomine cuius |
39 | Nomen habens, vitam tali pro rege paciscar. |
40 | Praesidis ira: Feras, inquit, promitto paratas |
41 | Humano gaudere solent quae sanguine semper, |
42 | His dulcem te ferre volo velociter escam. |
43 | Non terremur, ait Mammes; immitte, feremus. |