Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XVIII. Quomodo praeses incendium renovarit, intactumque audiens ipsum arcessiverit.
| 1 | Tertia praeterea dum coelum aurora teneret, |
| 2 | Solis et impigri conscenderet ardua currus, |
| 3 | Ne qua sepulturae cineris superesse vel ossum |
| 4 | Igne minuta queant, reparato multa furore |
| 5 | Ligna iubet praeses consumptis addere flammis. |
| 6 | Arida terrificis crepitant incendia tectis |
| 7 | Murmure de magno, fumus volat ater ad auras. |
| 8 | Nec mora pulchra cito dimissa columba natata |
| 9 | De coelo venit, flammas secrevit, et omne |
| 10 | Ignis onus camerae curvari more peregit, |
| 11 | Nec longum restincta rogi violentia cessit. |
| 12 | At post quinque dies iudex, si corporis ullae |
| 13 | Scire volens tanto restarent igne favillae, |
| 14 | Fornacem reserare iubet, tum plurima turba |
| 15 | Militibus permixta volat, mirabile dictu! |
| 16 | Auribus appositis, intus sensere loquentem |
| 17 | Psallentemque Deo laudes gratesque ferentem. |
| 18 | Forsitan haec sanctis Mammes permiscuit odis: |
| 19 | Fecisti nos, magne Deus, transire per ignes |
| 20 | Fluminaque, et reddis post omnia dura quietem. |
| 21 | Attoniti, properata premunt vestigia retro |
| 22 | Iudicis haec rabido portantes dicta furori. |
| 23 | Hic homo non magus est, praeses crede optime nobis, |
| 24 | Sed potius virtute Dei, non carmine, vincens |
| 25 | Saevitiae tormenta tuae, quem sedulus orat |
| 26 | Sub Christo salvante valet. Sed praeses, ut audit |
| 27 | Non ignes tetigisse virum: Nunc arbitror, inquit, |
| 28 | Nos magicos superare dolos, miles tamen ibis |
| 29 | Adducesque virum: non me vivente recedet |
| 30 | Sanus et incolumis, poenis vincetur amaris. |