Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT XIV. Quomodo praeses caminum instrui praeceperit, sanctumque carcere manciparit.
| 1 | Postquam illa iudex animatum voce furentes |
| 2 | Carnificum tolerare manus et spernere Mammem |
| 3 | Vidit, ab incoepto mutatus, iussit ab alto |
| 4 | Deponi totaque strui virtute caminum, |
| 5 | Ut quem non flexit ferus unguibus, igne perurat: |
| 6 | Demens, qui magnam regnare in pectore flammam |
| 7 | Sanctorum ignorans, ignes adhibere caducos |
| 8 | Non timuit, cum restingui non ignis ab igne, |
| 9 | Sed magis augeri soleat; nec fortibus undis |
| 10 | Sanctorum flammas superari posse beatas, |
| 11 | Testis adest Scriptura, sacro quae praedicat ore |
| 12 | Quod multis non possit aquis pius ardor amoris |
| 13 | Exstingui. Tormenta parat dum talia miles, |
| 14 | Praeses ab interno pulsatus iudice, iussis |
| 15 | Obvia iussa ferens, Mammem iubet inde beatum |
| 16 | Carceris extremi gremio tenebrisque ligari; |
| 17 | Ipse magis tenebris caeca et caligine pressus, |
| 18 | Qui Domino ductore carens, petit exteriores, |
| 19 | Quis fletus stridorque manent, sine luce tenebras. |
| 20 | At sanctis mundus carcer, quo solvier orat |
| 21 | Se Psalmista Domum paradisi laetus ut intret. |