Walafrid Strabo, Vita Sancti Mammae, CAPUT IV. Quemadmodum ex praecepto domum in monte construxerit, et a silvicolis sit gregibus honoratus.
| 1 | Ille pii praecepta Patris veneranda secutus, |
| 2 | Montem conscendit, praecisisque undique solers |
| 3 | Arboribus, struit antra magis quam daedala celsis |
| 4 | Tecta tholis, simul aedificans altare Tonanti; |
| 5 | Postque laboris onus, sancto sudore fluentes |
| 6 | Artus composuit sessum librumque revolvit; |
| 7 | Dumque sacros versus depromeret ore beato |
| 8 | Silvestres venere greges, animalia iussu |
| 9 | Acta Dei, fixoque genu patienter adorant. |
| 10 | Quo recitante tacent, et acutis auribus astant, |
| 11 | Post verbum, cum lustra mares silvestria cuncti |
| 12 | Expeterent, quasi carnalem doctoris ad usum |
| 13 | Femineos liquere choros, quis lacte tumebant |
| 14 | Ubera tota novo, domitis sine lite cohaerent, |
| 15 | Quae sancti sociavit honor; si dicere dignum est, |
| 16 | Sic edocta suo servit Macedonia Paulo. |
| 17 | Dat carnale bonum per quem coelestia sumpsit. |
| 18 | Miremur virtutis opus, doleamus iniqua |
| 19 | Brutaque corda hominum; verbum faciente magistro, |
| 20 | Intentae stupuere ferae: at ratione vigentes |
| 21 | Auditum strepitu sensum sermone retundunt; |
| 22 | Dat fera mercedem, nos impia probra docenti, |
| 23 | Hinc fera non meritum, sed habet mens dura reatum. |